Ας δώσουμε λίγο χρόνο στον Θεό.

Τρέχουμε να προλάβουμε τη ζωή! Βιαζόμαστε να τα ζήσουμε όλα, λες κι ο χρόνος τελειώνει. Συλλέγουμε εμπειρίες, μα η ταχύτητα που το κάνουμε είναι τέτοια που δεν προλαβαίνουμε να νιώσουμε τίποτα. Μόνο άγχος για το αν θα προλάβουμε!  Και δώσ’ του σχέδια και προγραμματισμός για να τα προλάβουμε όλα. Νιώθουμε πως οι άλλοι μας προσπερνούν κι εμείς μένουμε πίσω! Τρέμουμε στην ιδέα να μην έχουμε ζήσει κάτι που έχουν ζήσει όλοι οι άλλοι.  Και μπαίνουμε κι εμείς στον όχλο που τρέχει πίσω από στόχους που δεν μας προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό. Ας σταθούμε δυο λεπτά!  Ας σκεφτούμε ψύχραιμα και νηφάλια, τι έχουμε κερδίσει από αυτόν τον τρόπο ζωής! Αν το πράξουμε σωστά, σίγουρα, θα απογοητευτούμε! Διότι, θα συνειδητοποιήσουμε την μηδαμινότητα των στόχων μας και πόσο περιττά κι ανούσια είναι όλα αυτά που με τόση επιμονή κυνηγάμε.  Ας δώσουμε λίγο χρόνο στον Θεό. Μην Τον απωθούμε από την ζωή μας. Ας Του μίλησουμε με την προσευχή, ας Τον επισκεπτούμε στον οίκο Του (Ιερός Ναός), ας εμπιστεύτουμε τις ανησυχίες και τις πράξεις μας σ’ Εκείνον (εξομολόγηση).  Ας προσπάθησουμε να αποκτήσουμε μια μοναδική εμπειρία. Την ένωσή μας μαζί Του από αυτόν τον κόσμο! Άλλωστε, αυτός θα έπρεπε να είναι ο πρωταρχικός και βασικότερος στόχος μας! Η ένωσή μας με τον Δημιουργό μας, με τον Ουράνιο Πατέρα μας!!