Όλοι οι λαοί, όλα τα κράτη εξοπλίζονται για ν΄ αποκρούσουν επιθέσεις εχθρών η να εκπληρώσουν τα κατακτητικά τους σχέδια. Δαπανώνται τεράστια ποσά του προϋπολογισμού κάθε κράτους για ν΄ αποκτήσει σύγχρονα όπλα εφάμιλλα των γειτονικών χωρών. Τα όπλα όμως καθημερινά εξελίσσονται, βελτιώνονται και υπάρχει πάντοτε το πρόβλημα της ανανέωσης.

Ένα όπλο παραμένει εδώ και 2.000 χρόνια τώρα, το ίδιο σύγχρονο και δυναμικό. Είναι το όπλο του Σταυρού. Η ισχύς Του ακατάβλητη. Η δύναμή Του ασυναγώνιστη. Αήττητο κατά παντός εχθρού. Ο Σταυρός ήταν ξύλο αισχύνης και ατιμίας. Από τότε όμως που πάνω Του απλώθηκε το Πανάγιο Σώμα του Κυρίου το καθαγίασε. Από τη στιγμή, που ποτίσθηκε από τις σταγόνες του Θείου Αίματος, που λούσθηκε από το αγνό Αίμα του Αναμάρτητου Ιησού πάνω στο βράχο του Γολγοθά, απέκτησε καταλυτική δύναμη. Εκεί στο Σταυρό δόθηκε η μεγαλύτερη μάχη των αιώνων. Κονταροχτυπήθηκε ο Ιησούς με το Διάβολο! Κι έγινε το «Βατερλό» του Διαβόλου. Ηττήθηκε ολοκληρωτικά. Παρέμεινε έκτοτε ανίσχυρος. Ο Σταυρός της Εσταυρωμένης Αγάπης, έγινε η αχίλλειος πτέρνα του Σατανά.

Το Τίμιο Ξύλο του Σταυρού, με τη Θυσία του Υιού του Θεού και την περίλαμπρη νίκη Του, έλαβε δύναμη και αναβλύζει Χάρη. Εξαγιάστηκε και δίνει ζωή.

«Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.

Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας.

Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα.

Σταυρός πιστών το στήριγμα.

Σταυρός Αγγέλων η δόξα.

Και των δαιμόνων το τραύμα»,

αναφωνεί ο υμνογράφος της Εκκλησίας μας.

Καύχημα των πιστών ο Σταυρός. Πρώτος το ένιωσε και το βροντοφώνησε ο διαπρύσιος κήρυκας του Εσταυρωμένου, ο Απ. Παύλος: «εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω Σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι΄ ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω» (Γαλ. στ΄, 14). Ο Σταυρός φυλακτήριο από κάθε εχθρό, ορατό και αόρατο. Το σημείο του Σταυρού απομακρύνει κάθε επιβουλέα σώματος και ψυχής. Ο Σταυρός και το «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ» ήταν το όραμα του Μ. Κων/νου. Με το λάβαρο του Σταυρού κατατρόπωσε τον εχθρό. Υπό τη σκια του Σταυρού πολέμησαν οι Έλληνες το 1821, το 1912, το 1940 και εξήλθαν νικητές. Όλες οι μάχες που δίδονται υπό τη σκια του Σταυρού κερδίζονται.

Το Σταυρό του Κυρίου ατένιζαν νοερά οι Μάρτυρες κι αντλούσαν δύναμη. Στο Σταυρό προστρέχοντας κάθε αδύνατος αποχωρεί δυνατός. «Ο λόγος ο του σταυρού τοις μεν απολυμένοις μωρία εστί, τοις δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστι» (Α΄ Κορ. α΄, 18). Ο Κύριος, μόνο, όταν αναρτήθηκε στο Σταυρό κατήλθενικητής του θανάτου. Ο Ιησούς, μόνο, όταν υψώθηκε πάνω στο Σταυρό στο Γολγοθά και μετεωρίσθηκε μεταξύ ουρανού και γης, αγκάλιασε με τα χέρια Του ολόκληρο τον πλανήτη μας και ένωσε γη και ουρανό με το σώμα Του.

Χωρίς Σταυρό, χωρίς Γολγοθά, Ανάσταση δεν θα υπήρχε, νίκη δε θα διαγραφόταν. Με αυτό το πρίσμα εξετάζοντας το Σταυρό μας καλεί ο Κύριος να Τον μιμηθούμε: «Ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος» (Ματθ. ι΄, 38).

Αν θέλουμε να είμαστε μαθητές του Χριστού, πιστοί ακόλουθοί Του, δεν έχουμε παρά να συμπορευθούμε στο Σταυρό, για να συμμετέχουμε και στην αναστάσιμη χαρά. Ο σωτήριος δρόμος είναι καθωρισμένος: Σταυρός – Ανάσταση! Προπορεύεται ο Πρώτος Μεγάλος Εσταυρωμένος κι ακολουθούμε εμείς. Ο Πρωτοπόρος προχωρεί. Ας βαδίσουμε στα ίχνη Του. Η πορεία είναι γνωστή, δοκιμασμένη και πετυχημένη. Ας σταυρώσουμε τον εαυτό μας με τα πάθη του για να είμαστε γνήσιοι οπαδοί του Χριστού. «Οι δε του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις» (Γαλ. ε΄, 24). Μία εσταυρωμένη πορεία επί γης, μία καρτερική άρση του Σταυρού μας στην παροδική επίγεια παραμονή μας, θα μας οδηγήσει αλάνθαστα και με απόλυτη βεβαιότητα στην Ανάσταση, στον Ουρανό, στη μόνιμη αιώνια πατρίδα μας. Ας το επιχειρήσουμε. Ας το τολμήσουμε κι ας το ευχηθούμε.

Σταυρός – Ανάσταση! Επιχείρηση – Διάσωση! Όλοι στον αγώνα, με όπλο τον Τίμιο Σταυρό του Λυτρωτή μας. Η νίκη προδιαγράφεται στον ορίζοντα. Η δόξα τ΄ Ουρανού είναι δική μας!

Μηνιαίο Περιοδικό Ορθοδόξου Οικοδομής