Άρθρα


Εγγραφή σε αναρτήσεις

Η δύναμη των χαιρετισμών

αναρτήθηκε στις 30 Απρ 2022, 8:35 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου   [ ενημερώθηκε 30 Απρ 2022, 8:35 π.μ. ]


Στὰ παλιὰ χρόνια, δηλαδὴ πρὶν ἀπὸ τὸ 1800, κάποιος ἐκεῖ τότε, – ὑπῆρχαν πολλοὶ λησταί, ὅπως εἶναι γνωστό, ποὺ στήνανε καρτέρι στὰ σταυροδρόμια, καὶ λήστευαν τοὺς περαστικούς, – κάποιος λοιπὸν ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς ἀρχιληστᾶς εἶχε βάλει μερικοὺς συντρόφους, νὰ στήνουν τὸ καρτέρι τους σὲ ἕνα σταυροδρόμι ποὺ ἦτο ἀναγκαστικὸ πέρασμα γιὰ τοὺς περαστικοὺς πεζοπόρους, ἀπὸ τὴ μία πόλη στὴν ἄλλη. Καὶ ὅποιος περνοῦσε, εἴτε ἦταν μόνος του, εἴτε ἦταν δύο εἴτε τρεῖς, τοὺς λήστευαν. Καὶ μετὰ τοὺς ἄφηναν νὰ φεύγουν, δὲν τοὺς ἔκαναν κακό. Δὲν τοὺς τραυμάτιζαν, δὲν τοὺς κακοποιοῦσαν. Κάποτε πέρασε ἀπ’ αὐτὸ τὸ σταυροδρόμι καὶ ἕνας ἅγιος μοναχός. Ἐκεῖνος, – τὸν σταμάτησαν βέβαια καὶ τὸν λήστεψαν, τί νὰ πάρουν ἀπὸ ἕναν μοναχό, τέλος πάντων, ὅ,τι εἶχε – δὲν ἔφυγε. Παρακάλεσε τοὺς ληστᾶς νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὸ λημέρι τοῦ ἀρχηγοῦ τους, – λέει «τί τὸν θέλεις;» -Ά, λέει, θὰ σᾶς πῶ κάτι πολὺ σπουδαῖο. Σὲ λίγο θὰ περάσει ἕνας πολὺ μεγάλος καὶ πλούσιος ἔμπορος φορτωμένος διαμάντια, ἀλλά, θέλω νὰ τοῦ πῶ, πῶς θὰ εἶναι ντυμένος, γιὰ νὰ τὸν καταλάβετε, γιατί θάχει μαζί του πολλὰ τὰ κουρέλια. Ἔτσι καὶ ἔγινε, ὄχι γιὰ νὰ μὴν τοῦ χαλάσουν τὸ χατίρι, ἀλλὰ γιὰ τὶς ἀπολαβὲς ποὺ θὰ εἶχε. Τὸν πῆγαν λοιπόν.. μόλις συναντήθηκε ὁ μοναχὸς μὲ τὸν ἀρχιληστή, τοῦ λέγει ὅτι θὰ καλέσεις ὅλους τους ἀνθρώπους ἐδῶ, γιὰ νὰ τοὺς πῶ αὐτὸ τὸ μεγάλο νέο, διότι εἶναι πολὺ σπουδαῖο. Πράγματι λοιπόν, ἐκεῖνος τοὺς μάζεψε. Ά, λέει, κάποιος λείπει. Νὰ μοῦ τὸν φέρετε κι αὐτὸν ἐδῶ. Λέει, τί τὸν θέλεις, αὐτὸς μαγειρεύει τώρα γιὰ τὸ μεσημέρι. Ὄχι, νὰ τὸν φέρετε. Πᾶνε λοιπόν, ἐκεῖνος δὲν ἤθελε νὰ ’ρθεί, καὶ τὸν ἅρπαξαν μὲ τὸ ζόρι, καὶ τὸν ἔφεραν μπροστὰ στὸ μοναχό. Μόλις ὁ μάγειρας ἀντίκρισε τὸν μοναχό, δὲν ἤθελε νὰ τὸν βλέπει. Ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ μοναχὸς γύρισε νὰ τὸν δεῖ. Ἀντιθέτως ὁ μάγειρας ἄρχισε νὰ τρέμει, νὰ τρέμει πολύ. Τὸν ρωτάει λοιπὸν ὁ μοναχός. -Γιατί τρέμεις μάγειρα; -Ε, – ἀναγκάστηκε ἐκεῖνος νὰ ὁμολογήσει, – ὅτι ἦταν διάβολος ποὺ εἶχε μετασχηματιστεῖ σὲ ἄνθρωπο, γιὰ νὰ παρακολουθεῖ ἀπὸ κοντὰ αὐτὸν τὸν ἀρχιληστή. Ὁ ἀρχιληστὴς ὅμως αὐτός, εἶχε μία πολὺ καλὴ συνήθεια. Προσευχόταν στὴν Παναγία καθημερινά. Καὶ πῶς προσευχόταν; – λέει. Διάβαζε κάθε μέρα τοὺς Χαιρετισμούς. Πρωὶ καὶ μεσημέρι καὶ βράδυ. Τὴν καλὴ αὐτὴ συνήθεια τὴν πῆρε ἀπ’ τὴ μάνα του. Τὴν πῆρε ἀπ’ τὸ σπίτι του, ποὺ τοῦ εἶχε μάθει τοὺς Χαιρετισμοὺς ἀπὸ μικρὸ παιδί, καὶ ἔτσι τοὺς ἤξερε ἀπὸ στήθους. Δηλαδὴ ἀπὸ μνήμης, καὶ τοὺς ἔλεγε χωρὶς νὰ τοὺς διαβάζει. Βέβαια, ἀργότερα πῆρε τὸν κακὸ τὸ δρόμο κι ἔγινε ληστής, παρὰ ταῦτα ὅμως, τοὺς Χαιρετισμοὺς δὲν τοὺς εἶχε ἀφήσει οὔτε μία μέρα. Ἔτσι ἡ Παναγία βρισκόταν κοντά του καὶ τὸν φύλαγε. Καὶ τὸν φύλαγε ἐπειδὴ περίμενε μία εὐκαιρία ἡ Παναγία γιὰ νὰ τὸν σώσει, νὰ τὸν φέρει σὲ μετάνοια, ν’ ἀλλάξει ζωή, νὰ σωθεῖ. Ὁ μάγειρας διάβολος, εἶχε σταλεῖ πάλι ἀπ’ τὸν ἀρχισατανά γιὰ νὰ τὸν σκοτώσει καὶ νὰ πάρει τὴν ψυχή του στὴν Κόλαση. Δὲν μποροῦσε ὅμως γιατί τὸν ἐμπόδιζαν οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Παναγίας. Περίμενε λοιπὸν μία εὐκαιρία. Ποιά; Τὸ πότε θὰ ξεχνοῦσε ἔστω καὶ μία φορά, ἔστω καὶ μία μέρα, νὰ ἀπαγγείλει ὁ ἀρχιληστὴς τοὺς Χαιρετισμοὺς τῆς Παναγίας. Τότε θὰ ἦταν ἀφύλακτος ἀπὸ τὴν προστασία Της, θὰ προκαλοῦσε γιὰ τὴ μοιρασιά, ἀνάμεσα στοὺς ληστᾶς καὶ τοὺς συντρόφους τοῦ κάποια φασαρία, ἐκεῖνοι μὲ τὴν προτροπὴ βέβαιά του διαβόλου μάγειρα, θὰ τὸν σκότωναν καὶ ἔτσι θάπαιρνε τὴν ψυχή του στὴν Κόλαση. Μὰ ἡ Παναγία τὸν προστάτευε καὶ τὸν προστάτευε χάριν τῶν Χαιρετισμῶν. Μπορεῖ νὰ ἦτο ληστής, ἀλλὰ δὲν ἦταν φονιάς. Παρὰ ταῦτα ὅμως τοὺς Χαιρετισμοὺς δὲν τοὺς ἄφησε. Μπορεῖ ἡ ζωή του νὰ ἦτο ἄσχημη, νὰ ἦτο κακή, νὰ ἦτο ἀντιευαγγελικὴ ἀλλὰ ὁ Θεὸς ὅμως ποὺ δὲν θέλει τὸ θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ ὡς τὸ ἐπιστρέψαι καὶ ζεῖν αὐτόν, καὶ ἀκούγοντας καὶ τὶς μεσιτίες καὶ τὶς παρακλήσεις τῆς Παναγίας Μητρός Του, τοῦ ἔδωσε τὴν εὐκαιρία γιὰ νὰ σωθεῖ. Μόλις λοιπὸν ὁ ἀρχιληστὴς ἄκουσε αὐτὴ τὴν ὁμολογία ἀπὸ τὸν μάγειρο διάβολο, ἀμέσως φωτίσθηκε. Κατάλαβε τὰ τραγικά του λάθη. Τὶς ἁμαρτίες του, καὶ κείνη τὴ στιγμὴ μετανόησε, καὶ σώθηκε. Ἡ μετάνοιά του συγκλόνισε καὶ τοὺς ἄλλους ληστᾶς, τοὺς συντρόφους του, καὶ μὲ τὶς ὁδηγίες τοῦ ἁγίου ἐκείνου μοναχοῦ ὅλοι τους ὁδηγήθηκαν στὸ μεγάλο μυστήριο τῆς εὐσπλαχνίας τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ στὴν Ἱερὰ Ἐξομολόγηση. Καὶ μὲ τὴν ἔμπρακτη ἀποκατάσταση ὅλων τῶν κλοπιμαίων, ὅλοι οἱ λησταὶ μαζὶ μὲ τὸν ἀρχιληστὴ ἐσώθησαν. Τοὺς ἔσωσαν οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Παναγίας. Οἱ Χαιρετισμοὶ λοιπὸν χριστιανοί μου, ἔχουν τεράστια σωτηριώδη σημασία, ὅταν τοὺς διαβάζουμε ἢ τοὺς ἀπαγγέλουμε κάθε βράδυ μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια. Μᾶς χαρίζουν τὴν πλέον ἀποτελεσματικὴ βοήθεια στὴν προσπάθειά μας καὶ στὸν ἀγώνα ποὺ κάνουμε κάθε μέρα, γιὰ νὰ νικήσουμε τὰ πάθη μας. Γιὰ νὰ νικήσουμε τὸ κακό, τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν διάβολο. Ἄλλωστε Ἐκείνη μᾶς προτρέπει καὶ μᾶς λέγει «φωνάξτε μέ», ἢ «φωνάζετε μέ», «φωνάζετε τὸ ὄνομά μου, καὶ γῶ θὰ σᾶς βοηθῶ πάντοτε». Νὰ μὲ καλεῖτε ἢ μὲ τὸ «Ὑπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι», ἢ μὲ τὸ «Ὑπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ μας», ἢ «σῶσον με», ἢ «σῶσον ἠμᾶς». Ἄλλωστε εἶναι καὶ λειτουργικὸς ὕμνος. Κάθε φορά ποὺ ἀναφέρουμε τὸ ὄνομα τῆς Παναγίας μας στὴ Θεία Λειτουργία, στὸν ὄρθρο ἢ τὸν ἑσπερι

Ευχαριστήριο

αναρτήθηκε στις 13 Απρ 2022, 1:16 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου   [ ενημερώθηκε 13 Απρ 2022, 1:17 π.μ. ]

Το εκκλησιαστικό συμβούλιο του ιερού ναού Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου Ευχαριστεί την Αντιδήμαρχο του Δήμου Μυτιλήνης κ. Δήμητρα Αλεξανδρή για την βοήθεια σε τρόφιμα μακράς διαρκείας στο κοινωνικό παντοπωλείο << ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ >> και εύχεται ολόψυχα καλή Ανάσταση.

Οι εχθροί του Σταυρού του Χριστού

αναρτήθηκε στις 7 Απρ 2022, 1:06 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου   [ ενημερώθηκε 7 Απρ 2022, 1:06 π.μ. ]

Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί ο λόγος του αποστόλου Παύλου: «νυν δε και κλαίων λέγω, τους εχθρούς του σταυρού του Χριστού» (Φιλιπ. γ΄ 18). Τι εννοεί με τον λόγο αυτό ο θεοκίνητος Απόστολος των εθνών; Ποιους ονομάζει «εχθρούς του σταυρού» και γιατί κλαίει γι᾿ αυτούς;

Κατ᾿ αρχάς στο στίχο τούτο ο θείος Απόστολος εκδηλώνει τη μεγάλη λύπη και τον έντονο πόνο που αισθάνεται για την άρνηση κάποιων Χριστιανών ν᾿ ακολουθήσουν το φρόνημα και τη ζωή που εμπερικλείει και υποδεικνύει στην ανθρωπότητα ο Σταυρός. Καθίστανται έτσι, δυστυχώς, πολέμιοι του Σταυρού. Εναντιώνονται στον ίδιο τον εσταυρωμένο Ιησού. «Εχθρούς δε αυ­τούς ονομάζει του σταυρού ως εναντίως τω σταυρώ ζώντας», σημειώνει ο ερμηνευτής Ζιγαβηνός. Αλλά και ο ιε­­­ρος Χρυσόστομος χαρακτηριστικά αναφέρει για τους εκπεσόντες αυτούς Χριστιανούς ότι «φιλόζωοι και φιλοσώματοι όντες, εχθροί του σταυρού τυγχάνουσι». Γι᾿ αυτό και κλαίει για όλους αυτούς ο απόστολος Παύλος, πονάει πολύ για την απώλειά τους, εφόσον πεισματικά επιμένουν στην πλάνη τους.

Οι Χριστιανοί αυτοί ακολουθούν όχι την τεθλιμμένη στενωπό, για την οποία μίλησε ο Χριστός μας και σαφώς υπέδειξε ότι οδηγεί στην αιώνια ζωή, αλλά αντιθέτως ευθυγραμμίζονται με την πλανερή και λανθασμένη πορεία της πλατιάς και ευρύχωρης οδού, που καταλήγει στην αιώνια απώλεια. Αρνούνται τον κοινό κλήρο όλων των μαθητών του Χριστού, που είναι ο σταυρός, οι θλίψεις, η άσκηση, η κακοπάθεια, η εγκράτεια, ο πολυμέτωπος πνευματικός αγώνας εναντίον των παθών, της αμαρτίας, το μαρτύριο. Ενώ ο Σταυρός αποτελεί «εναγωνίου και επιπόνου ζωής σύμβολον», αυτοί διαβιούν «εν ανέσει και τρυφή», όπως τονίζει πάλι ο Ζιγαβηνός.

Είναι οδυνηρή αλήθεια ότι υπάρχουν εχθροί του Σταυρού σε κάθε εποχή και σε κάθε τόπο. Ενώ έχουν βαπτισθεί στο όνομα του Χριστού, έχουν σφραγισθεί με το σύμβολο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού και έχουν προορισμό να αγωνισθούν στην παλαίστρα του πνεύματος, επιλέγουν να πορευθούν αντίθετα προς τον ανηφορικό και εσταυρωμένο βίο. Λησμονούν ότι πρώτος βάδισε τον δρόμο τούτο ο εσταυρωμένος Χριστός μας. Ότι πολλοί άλλοι κατόπιν ελκύσθηκαν από το αιώνιο παράδειγμα του Κυρίου και με χαρά και ευχαρίστηση, ελπίζοντας στα αιώνια αγαθά και την κοινή Ανάσταση, βάδισαν στα θεϊκά ίχνη. Αντιστάθηκαν στη σάρκα και τις επιθυμίες της, κοπίασαν με σκληρές ασκήσεις και δουλαγωγίες του σώματος, ανέλαβαν σταυρούς ασθενειών και πτωχείας, αγωνίσθηκαν με στερήσεις, νηστείες, αγρυπνίες, άσκησαν την αγάπη, τη συγχωρητικότητα, την υπομονή στη συνύπαρξη και τη συνεργασία με τους πλησίον συνανθρώπους τους.

Πολλοί δυστυχώς μέσα στη διαδρομή της ιστορίας επέλεξαν την πεισματική αντίδραση προς τον εσταυρωμένο βίο. Δεν κατέβηκαν στο στίβο της πνευματικής ζωής να ιδρώσουν και να ματώσουν από τους σκληρούς αγώνες, αλλά έμειναν στις κερκίδες ως θεατές. Αρνήθηκαν να συγκαταλεχθούν στους μάρτυρες της συνειδήσεως. Ξεγελάστηκαν από τις ψευτοχαρές, τις ηδονές και τις υλικές απολαύσεις του παρόντος κόσμου, του απατεώνος.
Πόσο επίκαιρα είναι τα θεοφώτιστα λόγια του αποστόλου Παύλου σήμερα, στην αντισταυρική εποχή μας! Σήμερα είναι γνωστό ότι ο εγωισμός κυριαρχεί, τα πάθη της σαρκός κατακλύζουν ως χείμαρροι ανομίας τον κόσμο. Η πονηρία, οι ιδιοτέλειες, η λατρεία της ύλης και του Μαμωνά συνθέτουν το αμαρτωλό σκηνικό των ημερών μας. Αρκετοί Χριστιανοί παγιδεύονται από αυτό το αντίθεο φρόνημα και την πλανερή πορεία ζωής. Εγκλωβίζονται μέσα στην κοσμικότητα, την «επιθυμίαν των οφθαλμών» και την «αλαζονείαν του βίου».

Επικρατεί επομένως μία εχθρική πρα­­­κτική απέναντι στην εσταυρωμένη Ορ­θοδοξία, και πραγματικά για πολλοστή φορά ο Χριστός μας ξανασταυρώνεται.
Για όσους όμως επιθυμούν να πορεύονται κατά Θεόν, οφείλει να είναι διαφορετική η πορεία τους. Οι πιστοί οφείλουμε να είμαστε φίλοι και όχι εχθροί του εσταυρωμένου Ιησού. Να προσκυνούμε τη δύναμη του Σταυρού, να αποτελεί αυτή για μας «όπλον κατά του Διαβόλου», να ασπαζόμαστε τον εσταυρωμένο βίο σε κάθε μας βήμα.

Ας γίνουμε στρατιώτες Χριστού, που θα υψώνουμε το λάβαρο του Σταυρού. Έτσι θ᾿ αντικρίσουμε τελικά τούτο το θείο σημείο κατά τη Δευτέρα Παρουσία, όπου για μεν τους αντιφρονούντες εχθρούς θα είναι τελική ήττα και καταδίκη, για δε τους πιστούς Χριστιανούς δόξα, τιμή, σωτηρία και σφραγίδα του Παραδείσου!

Τριώδιο: Τι είναι και η σημασία του

αναρτήθηκε στις 12 Φεβ 2022, 7:44 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου   [ ενημερώθηκε 12 Φεβ 2022, 7:45 π.μ. ]



Τριώδιο: Η περίοδος τού Τριωδίου αποτελεί τό κινητό εκείνο τμήμα τού εκκλησιαστικού έτους πού προπαρασκευάζει τόν πιστό γιά τόν άξιο εορτασμό τών Παθών καί τής Αναστάσεως μέ ανάλογα βιώματα, πνευματική καλλιέργεια καί συμμετοχή, μέ αγώνα μετανοίας, προσευχής καί νηστείας.
Η περίοδος τού Τριωδίου είναι ένα στάδιο «προετοιμασίας» γιά τήν νηστεία τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής καί ξεκινά από τήν Κυριακή τού «Τελώνου καί Φαρισαίου» καί τελειώνει τήν Ε΄ Κυριακή τών Νηστειών.
Τό Τριώδιο είναι ένα από τά λειτουργικά βιβλία τής Εκκλησίας. Στό βιβλίο αυτό περιέχονται σχεδόν κάθε μέρα ύμνοι, πού λέγονται Τριώδια, ύμνοι δηλαδή μέ τρείς ωδές. Οι ύμνοι αυτοί γενικά λέγονται Κανόνες.

Οι Κανόνες, στήν άρτια μορφή τους καί αντίθετα πρός τά Τριώδια, αποτελούνται από εννέα ωδές. Οι ωδές, είναι ομάδες από τέσσερα ως πέντε ή καί περισσότερα τροπάρια, πού ψάλλονται όλα μέ τόν ίδιο τρόπο. Ενώ λοιπόν οι Κανόνες είναι ύμνοι μέ εννέα ωδές, τά Τριώδια είναι μικρότεροι ύμνοι μέ τρείς μόνο ωδές. Από τά Τριώδια λοιπόν αυτά, λέγεται καί τό βιβλίο Τριώδιο.

Τριώδιο λέγεται καί η εκκλησιαστική περίοδος από τήν Κυριακή τού Τελώνου καί Φαρισαίου ως τό Πάσχα, επειδή όλο αυτό τό χρονικό διάστημα, είναι σέ χρήση τό λειτουργικό βιβλίο τού Τριωδίου.

Περιλαμβάνει, τίς τέσσερις εβδομάδες πρίν από τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τίς πέντε εβδομάδες τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής ως τό Σάββατο τού Λαζάρου, καί τή Μεγάλη Εβδομάδα.

Τήν πρώτη εβδομάδα τού Τριωδίου γίνεται «καταλύση εις πάντα», δηλαδή τρώγεται ελεύθερα κάθε φαγητό ακόμη καί τήν Τετάρτη καί Παρασκευή. Γιά τό λόγο αυτό ονομάζεται «ελεύθερη» ή «απολυτή».

Τήν δεύτερη εβδομάδα γίνεται «καταλύση εις πάντα», όλες τίς ημέρες εκτός τής Τετάρτης καί Παρασκευής.

Τήν τρίτη εβδομάδα, τής Τυροφάγου ή Τυρινής γίνεται όλες τίς ημέρες καταλύση σέ όλα τά γαλακτοκομικά προϊόντα, τού αυγού, τών ψαριών καί φυσικά τού ελαιολάδου, απαγορεύεται όμως η κρεοφαγία.

Κυριακή τού Τελώνη καί τού Φαρισαίου:

Η εκκλησία θέλει νά μάς εμπνεύσει τήν ταπείνωση τού Τελώνη καί νά μάς προφυλάξει από τήν υπερηφάνεια τού Φαρισαίου. Ο Κύριος διδάσκει: πάς ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δέ ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται.

Κυριακή τού Ασώτου:

Τρία πράγματα διδάσκει η παραβολή:

α) τήν άθλια καταστάση τού αμαρτωλού

β) τήν αξία τής μετανοίας καί

γ) τό μεγαλείο τής συγχωρέσεως.

Τό Σάββατο πρίν τήν τρίτη Κυριακή ονομάζεται Ψυχοσάββατο ή Σάββατο τών Ψυχών. Καθιερώθηκε από τήν εκκλησία ως ημέρα πού προσφέρουμε κόλλυβα καί προσευχόμαστε γιά όλους αυτούς πού γιά διαφόρους λόγους δέν μνημονεύονται σέ μνημόσυνα: γιά παράδειγμα άνθρωποι πού δέν έχουν εν ζωή κανένα συγγενή.

Κυριακή τής Απόκρεω:

Λέγεται έτσι διότι μετά τήν Κυριακή αυτή απέχουμε από τό κρέας. Τή μέρα αυτή η Εκκλησία μας, φέρνει στή μνήμη μας τήν φοβερή Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου.

Κυριακή τής Τυρινής:

Λέγεται έτσι διότι μετά τή μέρα αυτή καθώς καί τήν εβδομάδα πού προηγείται καταλύουμε τυριά καί άλλα γαλακτώδη.

Τό Ευαγγέλιο τής μέρας αυτής παροτρύνει τούς πιστούς νά συγχωρήσουν αυτούς πού τούς έφταιξαν ώστε νά τούς συγχωρήσει καί ο Θεός. Η νηστεία νά μή γίνεται αφορμή επιδείξης όπως έκαναν οι Φαρισαίοι καί νά διάγουν βίο ενάρετο καί ελεήμονα. Τή μέρα αυτή η εκκλησία, μάς θυμίζει τήν εξορία τού Αδάμ από τόν Παράδεισο.

Η ιερή υμνολογία, η βυζαντινή ψαλμωδία, καί η θεία λατρεία γενικά τής Εκκλησίας, μαζί μέ τήν αναγνώση τών Γραφών καί τό θείο κήρυγμα είναι τά ιερά γράμματα καί η παιδεία τών ορθοδόξων. Γιά μάς τούς Έλληνες είναι καί η εθνική μας γλώσσα, γιατί όλα αυτά είναι γραμμένα στά Ελληνικά,όπως καί η Αγία Γραφή καί οι ιερές Ακολουθίες.

Όλη η περίοδος τού Τριωδίου γιά τούς ορθοδόξους χριστιανούς είναι καιρός μετανοίας, προσευχής καί νηστείας. Γι αυτό κι από τή μέρα πού ανοίγει τό Τριώδιο, ο κάθε πιστός προσεύχεται κατανυκτικά καί ψάλλει· «τής μετα­νοίας άνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα».

Διονυσίου, Μητροπολίτου Σερβίων καί Κοζάνης

Το χαλινάρι για τα πάθη μας

αναρτήθηκε στις 4 Φεβ 2022, 1:03 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου   [ ενημερώθηκε 4 Φεβ 2022, 1:03 π.μ. ]



 Ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Κορινθίους· «Δεν ειμαι άξιος να ονομάζομαι απόστολος γιατί καταδίωξα την Εκκλησία του Θεού».
Είδες ψυχή συντετριμμένη που δεν ξεχνά και τις αμαρτίες που διέπραξε πριν από το βάπτισμα; Αυτόν ας μιμούμαστε και εμείς σήμερα.
Ας έχουμε καθημερινά στη σκέψη μας τις αμαρτίες που διαπράξαμε μετά το βάπτισμά μας.

Η μνήμη των αμαρτιών μας θα γίνει δυνατό χαλινάρι για τα πάθη μας και θα μας οδηγήσει στην ταπείνωση.

Η Υπαπαντή του Κυρίου

αναρτήθηκε στις 2 Φεβ 2022, 1:42 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου   [ ενημερώθηκε 2 Φεβ 2022, 1:42 π.μ. ]



Η Υπαπαντή του Κυρίου είναι μια Θεομητορική, αλλά και μια Δεσποτική εορτή (2 Φεβρουαρίου). Εορτάζεται 40 μέρες από την ημέρα της Γεννήσεως του Χριστού. Η Υπαπαντή είναι το σαράντισμα που λέμε, το οποίο υπάρχει μέχρι και σήμερα.
Δεν ξέρω εάν έχετε διαβάσει ποτέ στην Παλαιά Διαθήκη αυτά τα περιστατικά. Είχε δώσει εντολή ο Θεός (Λευιτικόν στο 12ο κεφάλαιο), να γίνεται αυτό. Στις 40 ημέρες εάν η γυναίκα είχε γεννήσει αρσενικό, θεωρείτο «ακάθαρτος» όπως και σήμερα και δεν μπορούσε να πάει στον Ναό.
Έπειτα από την τελετή από την οποία εγένετο, από εκεί και εντεύθεν ήταν ελευθέρα, όπως και σήμερα μετά τον σαραντισμό, η γυναίκα είναι ελευθέρα (μπορεί δηλ. να βγαίνει έξω από το σπίτι).
Εάν η γυναίκα είχε γεννήσει κορίτσι, ήτανε 80 ημέρες ακάθαρτος.
Και γινόταν μια γιορτή κατά κάποιον τρόπο.
Και ένα το ζευγάρι ήταν πλούσιο, πήγαιναν ένα αρνί και ένα περιστέρι στο Ναό. Σφάζανε το αρνί και με το αίμα του αρνιού, ράντιζαν το περιστέρι και το άφηναν και έφευγε.
Εάν το ζευγάρι ήταν φτωχό, πήγαιναν ένα ζεύγος τρυγόνων ή ζεύγος περιστερών. Και έσφαζαν το ένα πάλι και ράντιζαν με το αίμα το άλλο και το άφηναν και πετούσε.
Ήταν συμβολικά πράγματα αυτά, ότι ο Χριστός κάποια μέρα θα εσφάζετο, για να απελευθερωθεί με το Αίμα του Χριστού η ψυχή του ανθρώπου. Είχανε λόγο να διδάξουν και να υπενθυμίζουν στον άνθρωπο, το τι επρόκειτο να κάνει ο Χριστός για την σωτηρία του ανθρώπου.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς είναι ο μόνος, ο οποίος αναφέρει αυτά τα περιστατικά της Υπαπαντής του Χριστού μας. Αναφέρει λοιπόν ο Λουκάς ότι όταν σαράντισε η Παναγία, πήγε τον Χριστό μας μαζί με την μνήστορα Ιωσήφ στον Ναό. Εφάρμοσαν δηλ. κατά πάντα το Νόμο.
Και εμείς πρέπει να εφαρμόζουμε το Νόμο. Ό,τι λένε οι κανόνες της Εκκλησίας, να δεχόμεθα τις ευχές αυτές που προσφέρει η Εκκλησία και να μη σπεύδουμε να ζητάμε μισοσαραντίσματα κ.λπ. για να πάμε στο χορό, για να πάμε στο ταξίδι, να καθόμαστε στο σπίτι μας ήσυχες, αν θέλουμε να μην μας βάλει στο χέρι ο Διάβολος. Διότι εφόσον η γυναίκα είναι ακόμα ασαράντιστη, δεν πρέπει να κυκλοφορεί έξω από το σπίτι της. Δεν πρέπει να δέχεται στο σπίτι.
Δυστυχώς εμείς τα έχουμε αμβλύνει αυτά, τα θεωρούμε τίποτα και πολλοί μάλιστα τα θεωρούν περιττά αυτά τα πράγματα. Πολλές γυναίκες οι οποίες γέννησαν, δεν εδέχθησαν τις ευχές της λεχούς, δηλ. δεν εδέχθησαν τον Θεό, δεν εδέχθησαν την Εκκλησία, τα θεώρησαν δικά τους κατορθώματα και ότι αυτά δεν τα έχουν ανάγκη...
Γι’ αυτό και βλέπουμε όλοι αυτήν την κατάσταση σήμερα. Τα παιδιά να μην μας ακούνε, να μην μπορούμε να επιβληθούμε πουθενά, λες και είμαστε δαιμονισμένοι, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, λες και είμαστε σε μία ζούγκλα. Σε άλλα σπίτια είναι μικρή ζούγκλα και άλλα είναι μεγάλη ζούγκλα.
Βέβαια οι άνθρωποι που τα κάνουν σωστά, έχουν και αυτοί τους πειρασμούς τους, αλλά δεν έχουν τόσους και νικούνε στο τέλος, διότι ακολουθούνε το δρόμο το σωστό.
Άλλωστε ένας Θεός, μία Παναγία πάει στην Εκκλησία και κάνει ό,τι είπε ο Θεός, εμείς ποιοί είμεθα; Ανώτεροι είμεθα εμείς απ’ αυτούς και δεν τα κάνουμε;
Και τα κάνουμε με τον τρόπο μας ή δεν κάνουμε τίποτα και νομίζουμε ότι στεκόμαστε στα σωστά; Δεν είναι έτσι...
Θυμόσαστε τι είπε ο Κύριός μας στον Τίμιο Πρόδρομο την ημέρα της βαπτίσεως; Όταν Του είπε ο Τίμιος Πρόδρομος, ότι:
- Εγώ πρέπει να βαπτιστώ από Σένα και όχι Εσύ από εμένα.
- Άστα τώρα αυτά... του είπε ο Χριστός. Πρέπει να ποιήσωμεν πάσαν δικαιοσύνην.
Είχε ανάγκη ο Χριστός να βαπτιστεί; Είχε ανάγκη ο Χριστός περιετμηθεί. Είχε ανάγκη ο Χριστός να πάει στην Εκκλησία; Αυτός που αγιάζει την Εκκλησία, να πάει να αγιάσει την Εκκλησία; Τα έκανε για να αφήσει παράδειγμα σε εμάς. Ό,τι θα τα κάνεις όλα άνθρωπε! Αν θέλεις να έρθεις που έχω πάει Εγώ, θα τα κάνεις όλα, όπως τα έκανα και Εγώ όταν ήμουν άνθρωπος από μικρό παιδί.
Λέγω και επαναλαμβάνω, όταν μία Παναγία, ένας Χριστός εφαρμόζουν το Νόμο, εμείς ποιοι είμεθα που δεν θα τον εφαρμόσουμε;
Πήγαν λοιπόν η Παναγία και ο μνήστορας Ιωσήφ τον Χριστό στον Ναό και εκεί βρήκαν τον Άγιο Συμεών τον Θεοδόχο, ο οποίος είχε εισέλθει στο Ιερό ύστερα από παρακίνηση του Αγίου Πνεύματος, το οποίο του είχε αποκαλύψει, ότι δεν θα δει θάνατο πριν δει τον Χριστό.
Και όταν η Παναγία και ο Ιωσήφ εισήγαγαν τον Χριστό στο Ιερό, εδέχθηκε ο Συμεών τον Χριστό στην αγκαλιά του. Κατάλαβε ο Συμεών, δια Πνεύματος Αγίου, ότι Αυτός είναι ο Χριστός και ευλόγησε τον Θεό και είπε:
- Νυν απολύεις τον δούλον σου δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου. Ο ετοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ (Λουκ. 2,29-32).
Τώρα δηλ. Θεέ μου, που με αξίωσες και είδα τον Λυτρωτή του κόσμου, ελευθέρωσέ με από τα δεσμά της επίγειας ζωής. Γιατί να τον ελευθερώσει; Ήταν δεμένος ο Συμεών; Ο άνθρωπος εδώ στον κόσμο τούτο, είναι φυλακισμένος μέσα στο σώμα του.
Η Παναγία και ο Ιωσήφ θαύμαζαν για όσα έλεγαν για το παιδί αυτό και ο Συμεών τους ευλόγησε και είπε προς την Παναγία:
- Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον.
Εξαιτίας αυτού του μικρού, πολλοί θα πάνε κάτω στον Άδη και πολλοί θα πάνε πάνω, στην Βασιλεία των Ουρανών. Άλλοι θα γκρεμιστούνε και άλλοι θα σωθούνε. Ο Χριστός είναι η λυδία λίθος, είναι το μέτρο της σωτηρίας που θα βγάλει τους μεν δεξιά και τους δε αριστερά.
Και πολλοί τον Χριστός τον δέχονται σαν έναν μεγάλο άνθρωπο, σαν έναν αναμορφωτή, σαν έναν ηθικολόγο, σαν έναν κομμουνιστή, αλλά ως Αναστάντα Θεό δεν τον δέχονται πολλοί. Γιατί οι άνθρωποι δεν πιστεύουν σε Ανάσταση, δεν πιστεύουν στην Θεότητα του Χριστού. Και εκεί οι άνθρωποι διχοτομούνται και είναι ο Ιησούς σημείον αντιλεγόμενον.
Χαρά στον άνθρωπο ο οποίος θα ταπεινωθεί και θα θελήσει να δεχτεί, όπως του προσφέρεται η σωτηρία.
Και συνεχίζει ο Συμεών και λέει της Παναγίας μας:
- Σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία, όπως αν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί.
Μαχαιριά δηλ. θα περάσει από την ψυχή σου, όταν θα Τον έβλεπες να Τον έχουνε κρεμασμένο στο Γολγοθά. Και πράγματι πέρασε ρομφαία από την ψυχής της Παναγίας. Και θα ξεσκεπαστούνε με βάση τον Χριστό, οι διαλογισμοί πολλών καρδιών.
Ταυτόχρονα εκεί υπήρχε και μία γυναίκα – η Προφήτιδα Άννα - 84 ετών, η οποία έκανε μία Προφητεία και αυτή, ακριβώς όπως ο Συμεών, για το παιδί αυτό. Αυτή έζησε με τον άνδρα της 7 χρόνια και τα υπόλοιπα χρόνια μέχρι 84 ετών (ήταν χήρα) έμενε πάντοτε στον Ναό με νηστεία και προσευχή. Και προφήτεψε, ότι Αυτός θα είναι το λύτρο της Ιερουσαλήμ (από την αμαρτία).
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)

Η προς τον Θεόν ελπίδα

αναρτήθηκε στις 14 Ιαν 2022, 1:39 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου

 Ὅταν πρωτοϊδρύθηκε τό Κοινόβιο τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου στήν Παλαιστίνη, ἦταν τόσο φτωχό πού συχνά δέν ὑπῆρχαν οὔτε τά ἀπολύτως ἀναγκαῖα γιά τήν συντήρησι τῶν μοναχῶν.

Ἦτο Μέγα Σάββατο ἀπόγευμα. Περίμεναν νά ἑορτάσουν τό Ἅγιο Πάσχα. Οἱ ἀδελφοί ἔψαχναν ἀπελπισμένοι ὁλόκληρο τό μοναστήρι. Δέν ζητοῦσαν μεγάλα πράγματα.

Γιά τίποτε φαγώσιμο, οὔτε συζήτησι πιά δέν γινόταν. Μιά μικρή προσφορά ἐκοίταζαν νά βροῦν, ξεχασμένη ἀπό ἄλλη φορά, γιά νά μή στερηθοῦν τή Θεία Κοινωνία. Ἀδύνατον ν’ ἀνακαλύψουν. Κι’ ἐδῶ στέρησις, συλλογίζονταν.

Τό εἶπαν στόν Γέροντά τους, τόν Ὅσιο Θεοδόσιο. Τούς ἄκουσε μέ ἀπόλυτη ἠρεμία σάν νά συνέβαιναν ὅλα αὐτά σέ ξένη περιοχή. Οὔτε τήν ἀνησυχία τους φαινόταν νά συμμερίζεται ὁ οὐράνιος ἐκεῖνος ἄνθρωπος καί διαταγή ἔδωσε νά εἶναι ἕτοιμο γιά τή νυκτερινή Λειτουργία τό Ἅγιο Βῆμα, ἀκόμη κι’ ἡ τράπεζα γιά τό πασχαλινό γεῦμα. Μάταιη παρηγοριά, ψιθύρισαν μερικοί. Ὁ Ὅσιος ἔκανε πώς δέν ἄκουσε. Μήπως ἔγινε ἀσθενέστερος στή δύναμι ἤ ἀτονώτερος στό νά χορηγῆ καί σήμερα Ἐκεῖνος πού ἔθρεψε μέ τό μάννα ὁλόκληρο λαό στήν ἔρημο καί χόρτασε τόσο πλῆθος μέ πέντε ψωμιά;

Ἐθαύμαζαν οἱ μοναχοί τήν πεποίθησι τοῦ Ἡγουμένου τους, μά δέν κατώρθωσαν νά τή συμμερισθοῦν. Βασίλευε ὁ ἥλιος, ὅταν κτύπησε τήν πόρτα τοῦ μοναστηριοῦ κάποιος ἄγνωστος. Μαζί του ἔφερνε δυό καμῆλες φορτωμένες.

– Πήγαινα μιά μικρή δωρεά σέ κάποια σκήτη λίγο πιό πέρα ἀπό τό Μοναστήρι σας, ἐξήγησε στούς ἀδελφούς. Μά μόλις ἔφθασα ἐδῶ, τά ζῶα μου σταμάτησαν καί μέ κανένα τρόπο δέν μποροῦσα νά τά κάνω νά προχωρήσουν βῆμα. Λέγω μήπως θέλει ὁ Θεός ν’ ἀφήσω σέ σᾶς αὐτά τά λίγα τρόφιμα;

Λίγα τρόφιμα! Αὐτά ἔφθασαν ὡς τήν Πεντηκοστή καί πέρα ἀκόμη. Οὔτε προσφορές ἔλειπαν γιά τή Θεία Λειτουργία ἀπό τήν ἀνέλπιστη δωρεά. Πολύ μεγάλη ἡ ἐλπίδα! ἔλεγαν μεταξύ των οἱ καλόγεροι τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου κι’ εὐλαβοῦντο τόν Ἅγιο Γέροντά τους πού τόν στόλιζε κι’ αὐτή ἡ ἀρετή.

Ἀπό τό Γεροντικό

«Τα Άγια προσκυνήματα της Βηθλεέμ»

αναρτήθηκε στις 24 Δεκ 2021, 7:45 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου   [ ενημερώθηκε 24 Δεκ 2021, 7:46 π.μ. ]


: Η σειρά ντοκιμαντέρ «Φωτεινά Μονοπάτια», συνεχίζοντας το οδοιπορικό της στους Αγίους Τόπους, επισκέπτεται το Ναό της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ και τη Λαύρα του Αγίου Σάββα στην έρημο της Ιουδαίας.

Ο Ναός της Γεννήσεως είναι το αρχαιότερο χριστιανικό προσκύνημα των Αγίων Τόπων και περικλείει το σπήλαιο που, από την αρχαιότητα, θεωρείται ο τόπος της γέννησης του Ιησού Χριστού.Η Λαύρα του Αγίου Σάββα βρίσκεται σε απόσταση 10 χλμ. από τη Βηθλεέμ στην έρημο της Ιουδαίας και είναι από τα σπουδαιότερα μοναστήρια της Ορθοδοξίας. Ιδρύθηκε από τον Άγιο Σάββα και μετρά περίπου 1.500 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας. Ακολουθεί τη βυζαντινή ώρα και αποτελεί την κοιτίδα του εκκλησιαστικού μας τελετουργικού τυπικού.Στο ντοκιμαντέρ μιλούν -με σειρά εμφάνισης- ο σκευοφύλαξ του Ιερού Ναού της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ, πατήρ Ραφαήλ Γρίβας, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος και ο αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μονής Οσίου Σάββα, Ευδόκιμος.

Βίντεο YouTube


Σοκ και Δέος στο Άγιον Όρος! Εμφάνιση -μυστήριο (ΒΙΝΤΕΟ)

αναρτήθηκε στις 17 Δεκ 2021, 3:01 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου


Σοκ και Δέος στο ! Δείτε τι εμφανίστηκε (ΒΙΝΤΕΟ)

Βίντεο – σοκ απο το Αγιον Ορος Πρόσφατες εικόνες . Μένει να επιβεβαιώσουμε ότι είναι είναι αληθινό ! Σημεία των ΚΑΙΡΩΝ !!

Βίντεο YouTube


Άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός

αναρτήθηκε στις 11 Δεκ 2021, 8:08 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου   [ ενημερώθηκε 11 Δεκ 2021, 8:09 π.μ. ]

 


ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου –Καθηγητού
     Ένας από τους πλέον δημοφιλείς αγίους της Εκκλησίας μας είναι και ο άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός, του οποίου το τίμιο λείψανο βρίσκεται στην Κέρκυρα, άφθαρτο εδώ και χίλια επτακόσια χρόνια.
     Καταγόταν από την Κύπρο. Γεννήθηκε στο χωριό Άσσια περί το 270 από αγρότες απλοϊκούς και φτωχούς, αλλά ευσεβείς γονείς. Ο ίδιος δεν είχε την ευκαιρία να λάβει σπουδαία εκπαίδευση, παρά μόνο τη στοιχειώδη. Όμως ενστάλαξαν οι γονείς του στην ψυχή του την ευσέβεια. Τα λίγα γράμματα, που έμαθε, τα χρησιμοποιούσε για τη μελέτη της Αγίας Γραφής και άλλων ψυχωφελών αναγνωσμάτων. Ακολούθησε το επάγγελμα των γονέων του, του ποιμένα προβάτων. Εκεί στα λιβάδια και στα δάση μελετούσε με πάθος το λόγο του Θεού προσευχόμενος αδιάλειπτα. Μέσα στο ποιμενικό σακίδιό του, μαζί με το λιτό φαγητό του, έφερε μαζί του την Αγία Γραφή. Όταν δεν μελετούσε, έψελνε ύμνους δοξολογίας και ευχαριστίας στο Θεό για τις άπειρες δωρεές Του, που απολάμβανε στη ζωή του. Πολύ συχνά σύναζε και άλλους ποιμένες, στους οποίους δίδασκε την πίστη στον αληθινό Θεό και την χριστιανική ζωή. Μια άσβεστη φλόγα έτρεφε στην καρδιά του, να οδηγήσει και άλλους ανθρώπους στην αληθινή εν Χριστώ ζωή και σωτηρία.

      Φρόντιζε να αποκτά αρετές και να μοιάζει όλο και περισσότερο στο Χριστό. Μέρα με τη μέρα αύξανε την πνευματική του καλλιέργεια και γινόταν όλο και πιο φωτεινός και ξεχωριστός στην ευρύτερη περιοχή του τόπου του. Ζούσε όμως σε εποχή που ο Χριστιανισμός ήταν ακόμη μειοψηφία και διωκόμενος από το ρωμαϊκό κράτος. Δεν καθόλου εύκολη υπόθεση να είναι κανείς Χριστιανός, διότι, αν εκδήλωνε την πίστη του στο Χριστό και δεν πειθαρχούσε να θυσιάσει στα είδωλα, συλλαμβάνονταν, βασανίζονταν και συχνά έχανε τη ζωή του. Έτσι και ο ένθερμος Σπυρίδων έγινε στόχος των φανατικών ειδωλολατρών της περιοχής. Επί αυτοκράτορα Μαξιμίνου (308-313) συνελήφθη και βασανίστηκε άγρια για να αρνηθεί στο Χριστό. Όμως εκείνος έμεινε εδραίος στην πίστη του. Από τα σκληρά βασανιστήρια εξαρθρώθηκε το πόδι του και έπαθε ζημιά το μάτι του.
      Όμως ήρθε η ευλογημένη μέρα όπου ο Μ. Κωνσταντίνος υπέγραψε το περίφημο διάταγμα των Μεδιολάνων (313), το οποίο, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, κατοχύρωνε την ανεξιθρησκία. Ο Σπυρίδων απελευθερώθηκε και επέστρεψε στην πατρίδα του. Νυμφεύτηκε μια ευσεβή νέα και έκαμε μια υπέροχη οικογένεια. Όμως η σύζυγός του αρρώστησε και πέθανε νωρίς, μένοντας ο Σπυρίδων μόνος να αναθρέφει την αγαπημένη του κόρη Ειρήνη. Μόνη του παρηγοριά στον μεγάλο πόνο του η μελέτη των αγίων Γραφών. Πίστευε πως τα παθήματα του νυν καιρού είναι μέσα παιδαγωγίας για την πνευματική του πρόοδο. Τότε είναι που ανάλαβε να συντηρεί ορφανά και δυστυχισμένους της περιοχής.
       Η φήμη του άρχισε να γίνεται γνωστή σε όλη την Μεγαλόνησο. Πλήθος αναξιοπαθούντων έτρεχαν σ’ αυτόν να πάρουν ψυχική δύναμη και να ανακουφιστούν από τις αντιξοότητες της ζωής. Εν τω μεταξύ είχε κοιμηθεί ο ιερέας του χωριού του και οι χωριανοί του πρότειναν να πάρει τη θέση του ο ευλαβής Σπυρίδων. Δέχτηκε ύστερα από μεγάλη πίεση. Λίγο αργότερα τον ανάδειξαν, και πάλι χωρίς τη θέλησή του, επίσκοπο της πόλεως Τριμυθούντος. Ως επίσκοπος πλέον ανάδειξε όλες τις αρετές και την αγιότητά του. Έγινε πρότυπο ποιμένα ψυχών. Ζούσε να διακονεί το λαό του Θεού, που του εμπιστεύτηκε Εκείνος, οδηγώντας χιλιάδες ψυχές στη σωτηρία. Ταυτόχρονα είχε να επιδείξει ένα αξιοθαύμαστο κοινωνικό έργο. Ο Θεός τον αξίωσε να επιτελεί και θαύματα, προς δόξα δική Του.  
       Στις μέρες του είχε ξεσπάσει στην Εκκλησία ο μεγάλος σάλος της φοβερής αίρεσης του Αρείου. Για την αντιμετώπισή της ο Μ. Κωνσταντίνος είχε συγκαλέσει το 325 την Α΄ εν Νικαία της Βιθυνίας Οικουμενική Σύνοδο, όπου έλαβε μέρος και ο Σπυρίδων, εκπροσωπώντας την επισκοπή Τριμυθούντος. Εκεί ο άγιος επίσκοπος απόδειξε με την απλότητα, που τον διέκρινε, την αλήθεια του τριαδικού δόγματος. Διέσπασε θαυματουργικά ένα κεραμίδι ενώπιον της Συνόδου, σε φωτιά, νερό και χώμα, παραλληλίζοντας έτσι το μυστήριο της Αγίας Τριάδος, συμβάλλοντας με τον δικό του τρόπο, στην καταδίκη της αιρέσεων. Αργότερα το 342 έλαβε μέρος και στην εν Σαρδική (Σόφια Βουλγαρίας) Τοπική Σύνοδο, σύμφωνα με μαρτυρία του Μ. Αθανασίου.
       Ποίμανε θεοφιλώς την επισκοπή του ως το 348, όταν ο Θεός τον κάλεσε κοντά του, να τον επιβραβεύσει για την ενάρετη ζωή του και το σπουδαίο έργο του στην Εκκλησία του Χριστού. Αμέτρητα πλήθη είχαν συρρεύσει στην Τριμυθούντα από κάθε μέρος της Μεγαλονήσου να αποχαιρετίσουν τον καλό και άξιο ποιμένα τους, τον πνευματικό τους πατέρα, τον σοφό συμβουλάτορά τους και το στήριγμά τους. Να του ζητήσουν να πρεσβεύει αενάως στο Θεό από του ουράνιο θυσιαστήριο.
     Με μεγάλες τιμές έθαψαν το σώμα του. Όμως όταν έκαμαν την εκταφή  το βρήκαν άφθορο να ευωδιάζει και να θαυματουργεί. Το έβαλαν σε μαρμάρινη λάρνακα και το τοποθέτησαν στο νάρθηκα του ναού να το προσκυνούν και να αγιάζονται από αυτό οι πιστοί. Το έτος 648 ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Β΄ το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη για ασφάλεια, λόγω των συχνών επιδρομών των Σαρακηνών στο νησί. Από εκεί λίγο πριν την άλωση, κάποιος ευλαβής ιερέας, ονόματι Γρηγόριος Πολύευκτος, για αν μην πέσει στα χέρια των Τούρκων, το μετέφερε, μαζί με το λείψανο της αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας, στην Παραμυθιά της Ηπείρου. Το 1460 το μετέφερε στην Κέρκυρα, όπου το κληροδότησε σε κάποιον άλλο ευλαβή κερκυραίο ιερέα, ονόματι Γεώργιο Καλοχαιρέτη, στον οποίο το κληροδότησε.   Εκεί φυλάσσεται μέχρι σήμερα, επιτελώντας άπειρα θαύματα. Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου. 

1-10 of 228