αναρτήθηκε στις 24 Δεκ 2020, 7:13 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου
[
ενημερώθηκε 24 Δεκ 2020, 7:13 π.μ.
]
Ακόμη μια χρονιά πολύ δύσκολη για όλους κοντεύει να τελειώσει. Δύσκολος χρόνος για όλους, λες και οι πορείες ορισμένων πραγμάτων είναι άρρηκτα συνδεδεμένες… Όμως πάλι, έρχονται Χριστούγεννα, για να μας θυμίσουν ότι κάποιος μας αγαπάει και από Θεός έγινε άνθρωπος με σκοπό να γίνει σαν εμάς και να θυσιαστεί για εμάς. Και δεν ζητάει πολλά, παρά μόνο να γίνουμε “άνθρωποι” με απώτερο σκοπό να γίνουμε θεοί σαν Αυτόν. Ξεχάστε για λίγο τα προβλήματα σας, όσο δύσκολο και αν είναι αυτό, σκεφτείτε τι έκανε Εκείνος για εμάς, δοξάστε Τον, υμνήστε Τον, αγαπήστε Τον και ακούστε Τον. Χρόνια Πολλά, Ευλογημένα Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το 2021 |
αναρτήθηκε στις 12 Δεκ 2020, 7:06 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου
[
ενημερώθηκε 12 Δεκ 2020, 7:07 π.μ.
]
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος:
Ας μη γίνουμε, αγαπητοί μου φίλοι και αδελφοί, κακοί διαχειριστές των
αγαθών που μας δόθηκαν. Ας μην κοπιάζουμε για να θησαυρίζουμε και ν’
αποταμιεύουμε, ενώ άλλοι υποφέρουν από την πείνα.
Ας μιμηθούμε τον ανώτατο και κορυφαίο νόμο του Θεού, που στέλνει τη
βροχή σε δικαίους και αδίκους και ανατέλλει τον ήλιο επίσης για όλους. Αυτός έκανε τη γη ευρύχωρη για όλα τα χερσαία ζώα, δημιούργησε πηγές,
ποτάμια, δάση, αέρα για τα φτερωτά και νερά για τα υδρόβια, και έδωσε
σ’ όλα τα όντα άφθονα τα απαραίτητα για τη ζωή τους στοιχεία, χωρίς να
τα περιορίζει καμιά εξουσία, χωρίς να τα καθορίζει κανένας γραπτός
νόμος, χωρίς να τα εμποδίζουν σύνορα. Και αυτά τα στοιχεία τα παρέδωσε
κοινά και πλούσια, χωρίς διάκριση ή περικοπή, τιμώντας την ομοιότητα της
φύσεως με την ισότητα της δωρεάς και δείχνοντας τον πλούτο της
αγαθότητός Του.
Οι άνθρωποι, όμως, αφότου έβγαλαν από τη γη το χρυσάφι, το ασήμι και
τα πολύτιμα πετράδια, αφότου έφτιαξαν ρούχα μαλακά και περιττά και
αφότου απέκτησαν άλλα παρόμοια πράγματα, που αποτελούν αιτίες πολέμων
και επαναστάσεων και τυραννικών καθεστώτων, κυριεύθηκαν από παράλογη
υπεροψία.
Έτσι, δεν δείχνουν ευσπλαχνία στους δυστυχισμένους συνανθρώπους τους
και δεν θέλουν ούτε με τα περίσσια τους να δώσουν στους άλλους τα
αναγκαία.
Τι βαναυσότητα! Τι σκληρότητα!
Δεν σκέφτονται, αν όχι τίποτ’ άλλο, πως η φτώχεια και ο πλούτος, η
ελευθερία και η δουλεία και τ’ άλλα παρόμοια, εμφανίστηκαν στο ανθρώπινο
γένος μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, σαν αρρώστιες που εκδηλώνονται
μαζί με την κακία και που είναι δικές της επινοήσεις.
Αρχικά, όμως, δεν έγιναν έτσι τα πράγματα, λέει η Γραφή (Ματθ. 19:8),
αλλά Εκείνος που έπλασε εξαρχής τον άνθρωπο, τον άφησε ελεύθερο,
αυτεξούσιο – συγκρατημένο μόνο από το νόμο της εντολής – και πλούσιο
μέσα στον παράδεισο της τρυφής. Αυτή την ελευθερία κι αυτόν τον πλούτο
θέλησε να χαρίσει – και χάρισε – ο Θεός, μέσω του πρώτου ανθρώπου, και
στο υπόλοιπο ανθρώπινο γένος.
Ελευθερία και πλούτος ήταν μόνο η τήρηση της εντολής. Φτώχεια αληθινή και δουλεία ήταν η παράβασή της.
Μετά την παράβαση, λοιπόν, εμφανίστηκαν οι φθόνοι και οι φιλονικίες
και η δολερή τυραννία του διαβόλου, που παρασύρει πάντα με τη λαιμαργία
της ηδονής και ξεσηκώνει τους πιο τολμηρούς ενάντια στους πιο αδύνατους.
Μετά την παράβαση, το ανθρώπινο γένος χωρίστηκε σε διάφορες φυλές με
διάφορα ονόματα και η πλεονεξία κατακερμάτισε την ευγένεια της φύσεως,
αφού πήρε και το νόμο βοηθό της.
Εσύ, όμως, να κοιτάς την αρχική ενότητα και ισότητα, όχι την τελική
διαίρεση όχι το νόμο που επικράτησε, αλλά το νόμο του Δημιουργού.
Βοήθησε, όσο μπορείς, τη φύση, τίμησε την πρότερη ελευθερία, δείξε
σεβασμό στον εαυτό σου, συγκάλυψε την ατιμία του γένους σου, παραστάσου
στην αρρώστια, σύντρεξε στην ανάγκη.
Παρηγόρησε ο γερός τον άρρωστο, ο πλούσιος τον φτωχό, ο όρθιος τον
πεσμένο, ο χαρούμενος τον λυπημένο, ο ευτυχισμένος τον δυστυχισμένο.
Δώσε κάτι στο Θεό ως δώρο ευχαριστήριο, για το ότι είσαι ένας απ’
αυτούς που μπορούν να ευεργετούν και όχι απ’ αυτούς που έχουν ανάγκη να
ευεργετούνται, για το ότι δεν περιμένεις εσύ βοήθεια από τα χέρια άλλων,
αλλ’ από τα δικά σου χέρια περιμένουν άλλοι βοήθεια.
Πλούτισε όχι μόνο σε περιουσία, μα και σε ευσέβεια, όχι μόνο σε
χρυσάφι, μα και σε αρετή, ή καλύτερα μόνο σε αρετή. Γίνε πιο τίμιος από
τον πλησίον με την επίδειξη περισσότερης καλοσύνης. Γίνε θεός για τον
δυστυχισμένο με τη μίμηση της ευσπλαχνίας του Θεού.
Περί φιλοπτωχείας λόγος |
αναρτήθηκε στις 9 Δεκ 2020, 1:37 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου
[
ενημερώθηκε 9 Δεκ 2020, 1:37 π.μ.
]
 Εν όψει των Χριστουγέννων ο π. Ευστάθιος Μεταξής απευθύνει έκκληση για βοήθεια με τρόφιμα προς το κοινωνικό παντοπωλείο του ιερού ναού Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου.
«Σε λίγες μέρες θα εορτάσουμε την γέννηση του Χριστού. Θα πρέπει όλοι μας να δούμε και να βιώσουμε το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων.
Να ζήσουμε Χριστούγεννα με τον Χριστό.
Να αποτελέσουν για όλους μας αυτά τα Χριστούγεννα μέρες εξωστρέφειας, αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και συνεργασίας.
Ας μην θυμηθούμε μόνο τους πιο κοντινούς συνανθρώπους μας, αλλά ας εκφράσουμε έμπρακτα τον αλτρουισμό, την ευαισθησία και την ψυχική μας ευγένεια σε κάποιους που την έχουν ανάγκη, σε κάποιους που ενώ βρίσκονται κοντά μας, εμείς αγνοούμε την ύπαρξή τους.
Αυτά τα Χριστούγεννα ,ας ακούσουμε περισσότερο τις ικεσίες των φτωχών, την αγωνία των ανέργων, την κραυγή των ξένων που έχουν βρεθεί στον τόπο μας. Ας δούμε τα δάκρυα των πονεμένων πολύτεκνων γονέων, που αυτές τις μέρες θέλουν να δώσουν κάτι περισσότερο στα παιδιά τους αλλά δεν μπορούν, των ασθενών που βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου, των γερόντων, των μοναχικών ανθρώπων, σε όλους αυτούς που το κοινωνικό παντοπωλείο του Αγίου Νικολάου αγκαλιάζει.
Μέσα από μια τέτοια προσέγγιση θα αισθανθούμε το πνεύμα των Χριστουγέννων να συγκλονίζει την ίδια την ζωή μας.
Ας βοηθήσουμε όσοι μπορούμε, με τρόφιμα το κοινωνικό παντοπωλείο του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου δίνοντας τρόφιμα ή χρήματα.
Δώσε στις παλάμες που σου ζητούν το πρωί, γιατί το βράδυ, την ώρα της προσευχής, όλοι ζητιάνοι είμαστε.
|
αναρτήθηκε στις 6 Δεκ 2020, 7:45 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου
[
ενημερώθηκε 6 Δεκ 2020, 7:45 π.μ.
]
 Η αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία έχει να επιδείξει ατέλειωτους καταλόγους επισκόπων Της οι οποίοι τίμησαν την υψηλή αποστολή τους και έγιναν ζωντανά πρότυπα για μίμηση. Μια από τις αντιπροσωπευτικότερες μορφές ιδανικών επισκόπων Της είναι και ο λαοφιλής άγιος Νικόλαος, επίσκοπος Μύρων της Λυκίας (Μ. Ασίας), του οποίου την ιερή μνήμη τιμά εξόχως η Εκκλησία μας στις 6 Δεκεμβρίου.
Το ιερό του συναξάρι είναι στ' αλήθεια μια λεπτομερής θεώρηση του γνησίου τύπου του ορθοδόξου επισκόπου, ο άγιος Νικόλαος υπήρξε πράγματι αντιπροσωπευτικός τύπος γνησίου επισκόπου της Εκκλησίας του Χριστού. Η ζωή του ολόκληρη υπήρξε προσαρμοσμένη στη ζωή του Χριστού που τόσο αγάπησε με όλη τη δύναμη της ψυχής του και τάχθηκε να τον υπηρετήσει πιστά. Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας τη μεγάλη απόφαση να υπηρετήσει το Χριστό και το λαό του Θεού την πήρε ενώ ήταν ακόμα παιδί!
Γεννήθηκε στην πόλη Πάταρα της Λυκίας γύρω στα 265 μ.Χ. σε μια εποχή κρίσιμη, κατά την οποία η ειδωλολατρία έδινε τις τελευταίες και σκληρότερες μάχες της κατά του Χριστιανισμού. Είναι γνωστοί οι σκληροί διωγμοί των τελευταίων ειδωλολατρών αυτοκρατόρων. Τα σκοταδιστικά ειδωλολατρικά «ιερά», με προεξάρχοντα στην Ασία τα διαβόητα μαντεία του Κλαρίου και Διδυμαίου Απόλλωνα, είχαν αναγάγει ως κύρια αποστολή τους να συκοφαντούν τους Χριστιανούς στους τοπικούς άρχοντες ως ασεβείς και ως εκ τούτου να τους καταδεικνύουν υπεύθυνους για τις δυστυχίες που έστελναν (υποτίθεται) οι «θεοί» στους ανθρώπους. Τρανταχτή περίπτωση ο φοβερότερος όλων των διωγμών που κίνησε ο Διοκλητιανός καθ’ υπόδειξη και υποκίνηση των ως άνω μαντείων! Ο άγιος Νικόλαος είδε το φως της ζωής διωκόμενος για την πίστη του.
Οι ευσεβείς γονείς του τον ανάθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Φρόντισαν επίσης να του δώσουν και την κατά κόσμον μόρφωση ώστε ο νεαρός Νικόλαος να καταστεί μια υπέροχη πνευματική προσωπικότητα, του οποίου η φήμη απλώθηκε νωρίς στη γύρω περιοχή. Οι αρετές και τα προσόντα του εκτιμήθηκαν από την τοπική εκκλησία των Πατάρων, η οποία τον κάλεσε να την υπηρετήσει, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και αργότερα όταν χήρεψε η επισκοπή της πόλεως των Μύρων χειροτονήθηκε αυτός επίσκοπός της. Κλήρος και λαός δέχτηκαν με ενθουσιασμό την εκλογή του Νικολάου, προαισθανόμενοι την υποδειγματική για όλη την Εκκλησία ποιμαντική δράση του.
Αφότου εισήλθε στις τάξεις του ιερού κλήρου έπαψε πλέον να ζει για τον εαυτό του, αλλά ζούσε μόνο για να υπηρετεί την Εκκλησία του Χριστού και όλους τους ανθρώπους χωρίς καμιά διάκριση. Μετά το θάνατο των γονέων του μοίρασε ολόκληρη την περιουσία του στους φτωχούς της επισκοπής του, ώστε πλέον ανεπηρέαστος από προσωπικές βιοτικές μέριμνες να αφοσιωθεί στο πολυποίκιλο ποιμαντικό του έργο.
Η επισκοπή των Μύρων έγινε το κέντρο της πνευματικής και φιλανθρωπικής διακονίας των κατοίκων όλης της ευρύτερης περιοχής της Λυκίας. Ο επίσκοπος Νικόλαος έγινε ο πατέρας, ο φροντιστής, ο παρήγορος και το καταφύγιο κάθε φτωχού, κατατρεγμένου και πονεμένου ανθρώπου. Αυτός με την απέραντη αγάπη και ανεκτικότητα που έτρεφε στα στήθη του δεν άφηνε κανέναν χωρίς να τον ευεργετήσει και να μην τον στηρίξει πνευματικά και ηθικά και υλικά. Κανένας δε μπόρεσε να εξηγήσει που έβρισκε τους υλικούς πόρους με τους οποίου κάλυπτε τις ανάγκες πλήθους ενδεών ανθρώπων. Παράλληλα έγινε ο διαπρύσιος στηλιτευτής των
εκμεταλλευτών κατά των αδυνάτων και των φτωχών. Με τη σπάνια παρρησία και το θάρρος που διέθετε ασκούσε έλεγχο σε όλους όσοι ευθύνονταν για την κακοδαιμονία του λαού, όσο ψηλά και αν βρίσκονταν. Το συναξάρι αναφέρει πως κάποτε στις μέρες του ο λαός της ευρύτερης περιοχής της επισκοπής του λιμοκτονούσε. Γεμάτος αγωνία ο Νικόλαος κατέβηκε σε κάποιο λιμάνι όπου συνάντησε πλοίο γεμάτο σιτάρι που ήταν έτοιμο να αποπλεύσει για τη Γαλλία έπεισε τον πλοιοκτήτη να μείνει το φορτίο στη Λυκία, πλήρωσε, άγνωστο πως, το σιτάρι και το μοίρασε στους λιμοκτονούντες κατοίκους τους οποίους έσωσε από βέβαιο θάνατο.
Ο κάθε αδύναμος άνθρωπος είχε τον προστάτη του. Ο άγιος βρισκόταν κοντά σε κάθε έναν και σε κάθε δύσκολη περίσταση ευεργετούσε ακόμα και θαυματουργικά. Ο βιογράφος του αναφέρει πλήθος τέτοιων περιστατικών. Ο απόλυτα φτωχός άγιος προικοδοτούσε τα φτωχά κορίτσια, προστάτευε τη σοδιά των φτωχών γεωργών, γινόταν ο αρωγός των ναυτικών. Μέχρι σήμερα παραμένει ο προστάτης των ναυτιλλομένων χάρη στις πάμπολλες θαυματουργικές επεμβάσεις του προς αυτούς.
Η πολιτική εξουσία κατά τον άγιο Νικόλαο υπάρχει από το Θεό να υπηρετεί το λαό. Όταν αυτή αντιστρατεύεται το πραγματικό συμφέρον και το θέλημα του λαού πρέπει να ελέγχεται. Έτσι ο άγιος δεν άργησε να γίνει ο ελεγκτής των διωκτών αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, οι οποίοι έστειλαν στο θάνατο χιλιάδες χριστιανούς μάρτυρες. Με αφόρητες προσωπικές απαγορεύσεις, διώξεις και βασανιστήρια, υπερασπίζονταν όσους διώκονταν για την πίστη τους. Τους στήριζε, τους ενθάρρυνε να μη δειλιάσουν και γίνουν αρνητές του Χριστού. Παράλληλα είχε γίνει ο παρηγορητής των συγγενών των μαρτύρων, πείθοντάς τους ότι το μαρτύριο για το Χριστό είναι ύψιστη τιμή!
Ο άγιος επίσκοπος υπήρξε επίσης εκφραστής και της γνήσιας και ανόθευτης πίστης της Εκκλησίας. Η αίρεση ήταν γι' αυτόν ύβρις κατά του Θεού και της αλήθειας. Ως μέλος της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (325) έδωσε σκληρή μάχη για να απομονωθεί ο αιρετικός και βλάσφημος του Χριστού Άρειος. Για την παρρησία του αυτή κλείστηκε στη φυλακή, διότι οι περιστάσεις τον ανάγκασαν να φερθεί σκληρά στο φοβερό αιρεσιάρχη.
Τα πράγματα του κόσμου τα θεωρούσε όπως και ο απόστολος Παύλος φτηνά, εφήμερα, ανούσια, πραγματικά «σκύβαλα» (Φιλιπ.3,8). Τη δόξα, το χρήμα, τη δύναμη, την κοινωνική καταξίωση τα θεωρούσε υποδεέστερα από τη διακονία του Χριστού. Γι' αυτό, τα παραμέρισε όλα, και με θέρμη τάχθηκε στην υπηρεσία της Εκκλησίας του Θεού. Ολόκληρη η ζωή του υπήρξε υπόδειγμα πραγματικού χριστιανού ηγέτη ταγμένου στη διακονία του λαού του Θεού. Ο άγιος Νικόλαος αποτελεί πράγματι πρότυπο για όλους τους κατοπινούς κληρικούς, γιατί υπήρξε ο ίδιος πιστός μιμητής του Χριστού, πραγματικός «Κανόνας πίστεως, εικόνα πραότητος, (και) εγκρατείας διδάσκαλος» σύμφωνα με το απολυτίκιο της εορτής του!
Το 330 μ.Χ. κοιμήθηκε ειρηνικά, γέρος και κατάκοπος, από τον αγώνα και τη συνεχή διακονία ολόκληρης της ζωής του. Το σεπτό αποστεωμένο σκήνωμά του έγινε αντικείμενο τιμής όχι μόνο από τους πιστούς της επισκοπής του, αλλά και από αλλόθρησκους και ειδωλολάτρες οι οποίοι είχαν ευεργετηθεί ποικιλότροπα από αυτόν. Ο τάφος του μέχρι σήμερα στα Μύρα είναι τόπος προσκύνησης των απανταχού της γης χριστιανών, αλλά και πολλών αλλοθρήσκων, οι οποίοι συρρέουν για να τιμήσουν αυτή τη μεγάλη προσωπικότητα.
Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε ότι ο άγιος Νικόλαος υπήρξε γνήσιος εκφραστής του χριστιανικού και του ελληνικού ιδεώδους. Ως επίσκοπος υπήρξε ο αντιπροσωπευτικός τύπος του χριστιανού επισκόπου, «εις τύπον και τόπον Χριστού», σύμφωνα με τη θεολογία του Ιγνατίου του θεοφόρου. Φύλακας της ορθής πίστεως και πνευματικός αρωγός των πιστών. Επί πλέον υπήρξε αντιπροσωπευτικός ενσαρκωτής
της ελληνικής παράδοσης. Το ανθρωπιστικό ιδεώδες του ελληνισμού σε συνδυασμό με τον υπέροχο χριστιανικό ανθρωπισμό συναντήθηκαν στο ιερό πρόσωπο του Νικολάου, εφαρμόσθηκαν και έγιναν πράξη. Η δημοκρατική του τακτική και η συλλογικότητα στις ενέργειές του είναι η βίωση της μακραίωνης ελληνικής παράδοσης, η οποία διασώθηκε και βελτιώθηκε από τη χριστιανική διδασκαλία και πράξη. Γι' αυτό ο μεγάλος αυτός εκκλησιαστικός άνδρας έγινε τόσο διάσημος, τόσο λαοφιλής, ώστε να τιμάται ιδιαζόντως σε όλο τον χριστιανικό κόσμο. Γι' αυτό τιμάται ιδιαίτερα από όλους τους ορθοδόξους και περισσότερο από τους Έλληνες, γι' αυτό υπάρχουν τόσοι πολλοί ναοί προς τιμήν του, γι' αυτό πλήθος ανθρώπων φέρουν με καμάρι το σεπτό του όνομα.
Εμείς οι ορθόδοξοι νεοέλληνες έχουμε χρέος να τιμάμε και να μιμούμαστε υπέροχες προσωπικότητες του ενδόξου παρελθόντος μας, σαν αυτή του αγίου Νικολάου. Σε εποχές ζοφερές, σαν και την εποχή μας, έχουμε ανάγκη από φωτεινά πνευματικά ορόσημα, αντάξιες του αγίου Νικολάου. Στις δύστηνες μέρες μας, όπου βιώνουμε ως Έθνος μια από τις χειρότερες περιόδους της εθνικής μας υπόστασης, όπου μας κυκλώνει το φάσμα της οικονομικής κατάρρευσης και αυτού ακόμα του αφανισμού μας, έχουμε ανάγκη από την αρωγή του αγίου Νικολάου, ο οποίος έσωσε το λαό σε παρόμοιες συνθήκες στον καιρό του, φτάνει να τον επικαλεστούμε. Άγιε του Θεού σπεύσε να μας βοηθήσεις γιατί χανόμαστε… |
αναρτήθηκε στις 21 Νοε 2020, 7:18 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου
[
ενημερώθηκε 21 Νοε 2020, 7:19 π.μ.
]
Για τα Εισόδια της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου μέσα απο τη γλυκιά γραφίδα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: Ένδον τρέφει σε Γαβριήλ Nαού Kόρη,
Ήξει δε μικρόν και το χαίρε σοι λέξων.
Bη Iερόν Mαρίη τέμενος παρά εικάδι πρώτη.
H εις τον νομικόν Nαόν της κυρίας Θεοτόκου Eίσοδος, επροξένησεν εις
τους Oρθοδόξους Xριστιανούς εορτήν θαυμαστήν και παγκόσμιον. Eπειδή και
έγινεν αύτη με παράδοξον τρόπον, και είναι ένα προοίμιον του μεγίστου
και φρικτού μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Tο οποίον διά
μέσου της Θεοτόκου έμελλε να γένη εις τον κόσμον. Έλαβε δε την αφορμήν η
εορτή των Eισοδίων διά την υπόθεσιν ταύτην. H παναοίδιμος Άννα, επειδή
όλην σχεδόν την ζωήν της επέρασε στείρα χωρίς να γεννήση παιδίον, τούτου
χάριν παρεκάλει τον Δεσπότην της φύσεως ομού με τον άνδρα της Iωακείμ,
να χαρίση εις αυτούς τέκνον. Kαι αν επιτύχουν του ποθουμένου, ευθύς να
αφιερώσουν εις τον Θεόν το γεννηθέν παιδίον.
Kαι λοιπόν εγέννησε παραδόξως την πρόξενον γενομένην της σωτηρίας του
γένους των ανθρώπων, την καταλλαγήν και φιλίωσιν του Θεού μετά των
ανθρώπων, την αιτίαν της αναπλάσεως του πεσόντος Aδάμ, και της τούτου
εγέρσεως και θεώσεως. Aυτήν λέγω την Yπεραγίαν και Δέσποιναν Θεοτόκον
Mαρίαν. Όθεν όταν αύτη έγινε τριών χρόνων, επήραν αυτήν οι γονείς της,
και επρόσφεραν κατά την σημερινήν ημέραν εις τον Nαόν.
Kαι πληρούντες τας υποσχέσεις οπού έκαμαν, αφιέρωσαν την θυγατέρα
αυτών εις τον χαρισάμενον ταύτην Θεόν. Kαι παραδίδουσιν αυτήν εις τους
ιερείς, και μάλιστα εις τον τότε Aρχιερέα Ζαχαρίαν. O οποίος ταύτην
παραλαβών, έμβασε μέσα εις το ενδότατον του Nαού, όπου μόνος ο Aρχιερεύς
μίαν φοράν τον χρόνον εισήρχετο. Kαι τούτο εποίησε κατά βούλησιν Θεού,
όστις έμελλε μετά ολίγον να γεννηθή εξ αυτής, διά την διόρθωσιν και
σωτηρίαν του κόσμου. Eκεί λοιπόν η Παρθένος διέμεινε χρόνους δώδεκα,
τρεφομένη μεν ξενοπρεπώς από τον Aρχάγγελον Γαβριήλ με τροφήν ουράνιον.
Aξιουμένη δε της του Θεού εμφανείας, έως ότου επλησίασεν ο καιρός του
θείου Eυαγγελισμού, και των ουρανίων και υπερφυσικών εκείνων μηνυμάτων.
Tα οποία εμήνυον, ότι ο Θεός ευδόκησε να σαρκωθή από αυτήν φιλανθρώπως,
διά να αναπλάση τον φθαρέντα κόσμον υπό της αμαρτίας.
Tότε γαρ η Θεοτόκος εξελθούσα από τα Άγια των Aγίων, παρεδόθη εις τον
μνήστορα Iωσήφ (1), ίνα εκείνος υπάρχη φύλαξ και μάρτυς της παρθενίας
αυτής. Kαι ίνα υπηρετήση, τόσον εις τον άσπορον τόκον της, όσον και εις
την φυγήν την εις Aίγυπτον, και εις την απ’ εκείνης επάνοδον εις γην
Iσραήλ. (Όρα τον εις τα Eισόδια λόγον του Δαμασκηνού, ομοίως όρα και εις
τον Mηνιάτην και εις την Σάλπιγγα (2).
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Σημείωσαι, ότι αφ’ ου εμνηστεύθη ο Iωσήφ την Παρθένον, επέρασαν
τέσσαρες μήνες, και έπειτα ευηγγελίσθη η Θεοτόκος, καθώς λέγει Iππόλυτος
ο Θηβαίος εν τω χρονικώ Συντάγματι. Oύτος δέ εστιν, ουχί ο παλαιός
Iππόλυτος ο Πάπας Pώμης, καθώς σφαλερώς υπέλαβε Nικηφόρος ο Kάλλιστος,
βιβλ. β΄, κεφαλ. γ΄, της Eκκλησιαστικής Iστορίας, και Mελέτιος ο Aθηνών
εν τω α΄ τόμω της Eκκλ. Iστορίας. Δεν είναι λέγω, ούτος, ο παλαιός
εκείνος Iππόλυτος. Aλλά ο νέος, όστις έζησε μετά τον παλαιόν, υπέρ τα
επτακόσια έτη. (Όρα την Eκατονταετηρίδα.)
2. Σημείωσαι, ότι εις την εορτήν των Eισοδίων δύω εγκώμια έχει ο
Nικομηδείας Γεώργιος, ο και την Aκολουθίαν αυτήν μελοποιήσας, ων του μεν
πρώτου η αρχή εστι· «Kαλάς ημίν υποθέσεων αρχάς». Tου δε δευτέρου· «Αι
των θείων πανηγύρεων ελλάμψεις». O Kωνσταντινουπόλεως Γερμανός έν, ου η
αρχή· «Iδού πάλιν ετέρα πανήγυρις». O Kωνσταντινουπόλεως Tαράσιος έν, ου
η αρχή· «Φαιδρά και παράδοξος η παρούσα πανήγυρις». O Θεοφύλακτος
Bουλγαρίας έν, ου η αρχή· «Kαι μνήμη μεν δικαίου». O Θεσσαλονίκης
Γρηγόριος ο Παλαμάς δύω, έν μεν, ου η αρχή· «Eπί των μειζόνων η κατά
ανθρωπίνην δύναμιν». Έτερον δε, ου η αρχή· «Eι εκ του καρπού το δένδρον
γινώσκεται». Tα οποία πάντα μετέφρασεν εις το απλούν η εμή αδυναμία,
ήτις εφιλοπόνησε και εγκώμιον ίδιον εις την εορτήν ταύτην, και οκτωήχους
Kανόνας συνέθετο. Άπερ πάντα ευρίσκονται εις την ιεράν και βασιλικήν
Mονήν του Xιλανταρίου. Kαι ο βουλόμενος ζητησάτω ταύτα. Kαι τούτο δε
σημειούμεν, ότι ουκ ορθώς γράφει Mελέτιος ο Aθηνών ότι ήτον τόπος
χωρισμένος εις τον Nαόν, οπού μόναι αι παρθένοι έμενον και συν αυταίς
έμενε και η Θεοτόκος. Kαι αι μεν άλλαι παρθένοι εξήρχοντο μετά την
απόλυσιν και επήγαινον εις τον οίκον αυτών. Mόνη δε η Θεοτόκος
επροσκαρτέρει εις τον Nαόν. Oυ γαρ εις τον οίκον των παρθένων, αλλ’ εις
αυτά τα Άγια των Aγίων εισήλθεν η Θεοτόκος κακεί έμενε τρεφομένη υπό
Aγγέλου. Kαι αγκαλά τούτο εφαίνετο άτοπον να εισέλθη γυνή εις το
ενδότατον του Nαού, το φαινόμενον όμως αυτό άτοπον εδιώρθωσεν ο
Ζαχαρίας. Eίπε γαρ εις τον λαόν, ότι ο Θεός δείχνει εις το έμπροσθέν του
κρεμάμενον λογείον, πως θέλει να έμβη η Παρθένος μέσα εις αυτά τα Άγια
των Aγίων. Kαι ούτως έπεισε τον λαόν, και έστερξαν να εμβάση την
Παρθένον εκεί. Oύτως ο Θεοφύλακτος Bουλγαρίας γράφει εν τω εις τα
Eισόδια λόγω του, λύων θαυμασίως το παρά τισι φαινόμενον άτοπον της εις
τα Άγια εισόδου της Θεοτόκου. Aφ’ ου όμως η Kυρία Θεοτόκος εγέννησε τον
Kύριον, εσυναρίθμησε ταύτην ο Ζαχαρίας ταις εν τω Nαώ προσκαρτερούσαις
παρθένοις, ως Παρθένον ούσαν και μετά τόκον, διό και εφονεύθη. Ως λέγει ο
Mέγας Bασίλειος εν τω εις την Xριστού γέννησιν λόγω.
Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα
μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005 – Εκ του
Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού snhell.gr |
αναρτήθηκε στις 18 Σεπ 2020, 12:12 μ.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου
[
ενημερώθηκε 18 Σεπ 2020, 12:12 μ.μ.
]
Κάποτε είπε στον π. Θεόφιλο που του διηγείτο όλα αυτά το εξής. Να λέγεις την Ευχή συνεχώς μέρα-νύχτα και πότε-πότε να παρακαλείς και τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ, και κείνοι θα έρχονται και θα σε σκεπάζουν με τις φτερούγες τους.Όμως κι εσύ να φυλάγεσαι όσο μπορείς. Γι’ αυτό, ανύστακτη η προσοχή σου στους λογισμούς σου, στη γλώσσα σου, στις αισθήσεις σου. Και λέγοντας την Ευχή από το βάθος της καρδιάς σου, θα χορτάσεις Χριστόν.Θα χορτάσεις Χριστόν, όπως είπε και κάποιος όταν κοινώνησε. Χόρτασα Χριστόν. Θεέ μου χόρτασα. ΧΟΡΤΑΣΑ. Για μέρες θα μπορώ να φωνάζω, δεν πεινώ, δεν διψώ. Χόρτασα. Μόνο όσοι το ένοιωσαν μπορούν να καταλάβουν αυτήν την λέξη. Χόρτασα.Και μετά θα έρθουν τα γλυκά τα δάκρυα, τα χαρισματικά και θα πλημμυρίσεις από ουράνια αγαλλίαση και βεβαιωμένη την ελπίδα της σωτηρίας σου. Μόνο στην Θεία Του μακροθυμία και ευσπλαχνία προσβλέπουμε, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς.
Οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος· ουκ εις τέλος οργισθήσεται, ουδέ εις τον αιώνα μηνιεί.Σωστό. Ο Κύριος είναι οικτίρμων και ελεήμων. Ας προσέχουμε όλοι διότι παρακάτω λέγει επί τους φοβουμένους αυτόν. Είναι ελεήμων και μακρόθυμος αλλά όχι σε αυτούς που ζουν χωρίς φόβον και ξεδιάντροπα και μακριά από την Εκκλησία και τα Μυστήριά Της. Ο Ορθόδοξος Χριστιανός που προσεύχεται αληθινά, που συμμετέχει στα Μυστήρια και προπαντός στην μετάνοια και στην Θεία Κοινωνία, ποτέ δεν είναι μόνος του, πάντα μαζί του είναι ο Χριστός, η Παναγία και ο Άγγελός του. Αρκεί να λέγει την ευχή. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με.
Χαράλαμπος μοναχός Κομποσχοινάς |
αναρτήθηκε στις 5 Σεπ 2020, 11:46 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου
[
ενημερώθηκε 5 Σεπ 2020, 11:46 π.μ.
]
O μέγας Aρχιστράτηγος του Θεού Mιχαήλ, και παλαιά μεν προ της ενσάρκου οικονομίας, είχεν ευσπλαγχνίαν και κηδεμονίαν προς το ανθρώπινον γένος, και πολλάς ευεργεσίας έδειξεν εις αυτό.
Mετά δε την επί γης ένσαρκον παρουσίαν του Θεού Λόγου, πολλά μεγαλιτέραν ευσπλαγχνίαν και αγάπην έδειξεν εις ημάς τους Xριστιανούς, τους καυχωμένους εις το όνομα του Xριστού.
Όθεν από τότε και ύστερον, τρέχωντας νοερώς εις όλα τα μέρη της οικουμένης, και δίδωντας πλουσίας τας ευεργεσίας του, εκατοίκησε και εις ένα τόπον της Φρυγίας ονομαζόμενον Xερέτωπα.
Kαθώς και ο μέγας Eυαγγελιστής Iωάννης ο Θεολόγος, κηρύττωντας το Eυαγγέλιον εις εκείνα τα μέρη, προφητικώς είπεν, ότι μετά ολίγον καιρόν θέλει γένη θειοτέρα επισκοπή και ξεχωριστή πρόνοια του των Aγγέλων αρχηγού Mιχαήλ εις εκείνον τον τόπον.
Διότι αφ’ ου επέρασεν ολίγος καιρός μετά την τοιαύτην πρόρρησιν, η γη εκείνη ανέβλυσε νερόν αγιάσματος διά μέσου της του Aρχαγγέλου δυνάμεως, το οποίον ιάτρευε κάθε πάθος των ασθενούντων.
Όθεν ένας Xριστιανός ευεργετηθείς υπό του Aρχαγγέλου, με το να ιατρεύθη η θυγάτηρ του από το ρηθέν ύδωρ του αγιάσματος, έκτισεν εκεί ένα Nαόν ωραιότατον εις όνομα του Aρχιστρατήγου.
Oμοίως έκτισε και επάνω εις το αγίασμα μίαν σκέπην περικαλλή και πολυέξοδον.
Aφ’ ου δε επέρασαν χρόνοι εννενήκοντα, επήγεν εις τον άνωθεν Nαόν του Aρχαγγέλου ένας θεοφιλής και ευλαβής νέος, ονόματι Άρχιππος, καταγόμενος από την Iεράπολιν.
Όστις διά τον πόθον, οπού είχεν εις τον Aρχιστράτηγον Mιχαήλ, κατεστάθη προσμονάριος και υπηρέτης του Nαού του, διαπερνώντας ζωήν πολλά εγκρατή και ασκητικήν.
Όθεν επειδή επρόκοψε μεγάλως, τόσον κατά τους χρόνους της ηλικίας, όσον και κατά την αρετήν, και ενίκησε τελείως τα θελήματα της σαρκός, διά τούτο ηξιώθη και χαρισμάτων παρά Θεού.
Διά ταύτην λοιπόν την αιτίαν και τα πλήθη των απίστων Eλλήνων εκατάτρεχον αυτόν, και με θυμόν κατ’ αυτού εκινούντο τόσον, ώστε οπού μίαν φοράν πιάσαντες αυτόν από τας τρίχας της κεφαλής, έδειραν με ραβδία τα ιερά μέλη του σώματός του.
Aλλά και εναντίον του νερού του αγιάσματος ορμήσαντες, εδοκίμαζον να αφανίσουν αυτό από τον φθόνον τους.
Aλλ’ ω της μεγίστης του Aρχαγγέλου δυνάμεως! άλλων μεν Eλλήνων τα χέρια επιάνοντο, και να κινηθούν δεν εδύναντο· άλλους δε, φλόγα πυρός έμπροσθεν απαντώσα, εγύριζεν εις τα οπίσω απράκτους.
Όθεν μη δυνάμενοι να κατορθώσουν τον κακόν τους σκοπόν, εστοχάσθηκαν άλλην μηχανήν: ήγουν να γυρίσουν με αυλάκια τον ποταμόν, οπού εκεί κοντά έτρεχε, διά να ορμήση κατ’ ευθείαν εις τον Nαόν.
Ίνα και τον τίμιον άνδρα Άρχιππον πνίξωσι, και τον εκεί προσμένοντα λαόν, και την ιαματικήν δύναμιν του ύδατος εκείνου του αγιάσματος νικήσωσι, με το να σμίξη με αυτό ο ποταμός, και εκ τούτου να αποβάλη των ιαμάτων την δύναμιν.
Tοιαύτα μεν εμελέτων οι άφρονες. Aλλ’ ο ποταμός, ω των θαυμασίων σου Kύριε! ωσάν να ήτον έμψυχος, εγύρισεν εις το άλλο μέρος, και απράκτους τας βουλάς των απίστων απέδειξε.
Θυμωθέντες λοιπόν οι ασεβείς περισσότερον, εστοχάσθησαν να ενώσουν και άλλους δύω ποταμούς, οι οποίοι έτρεχον κατ’ εκείνον τον τόπον, και ούτω να τους αφήσουν να ορμήσουν, ίνα κατασύρουν, όχι μόνον το νερόν του αγιάσματος, αλλά και αυτόν τον Nαόν, και τον τόπον του Nαού.
Mάλιστα δε, διατί και ο τόπος του Nαού ήτον κατηφορικός, και ακολούθως εσυνήργει εις τον στοχασμόν και επίνοιάν τους.
Όταν δε εσυνάχθησαν οι κατάρατοι, και έσκαψαν ένα χαντάκι βαθύ, και τριγύρω περιφράξαντες, εγύρισαν τους δύω ποταμούς εις αυτό, και αφήκαν να ορμήσουν κατά του Nαού του Aρχαγγέλου· τότε ο ρηθείς αοίδιμος Άρχιππος ο προσμονάριος, εκατάλαβε την μηχανήν των ασεβών, και διά τούτο θερμώς τον Aρχάγγελον παρεκάλει.
Όθεν ο Aρχάγγελος επακούσας της δεήσεώς του, εφάνη εις αυτόν, και κατ’ όνομα τούτον εκάλεσεν.
O δε Άρχιππος εκπλαγείς, τόσον από την παράδοξον θεωρίαν του Aρχαγγέλου, όσον και διατί εξ ονόματος αυτόν εκάλεσεν, ευγήκεν έξω από τον Nαόν, και ευθύς πίπτει πρημνής εις την γην. O δε Mιχαήλ, έγειραι, του είπε, και έλα εις εμένα, και θέλεις ιδής Θεού δύναμιν άμαχον.
Kαι λοιπόν ευθύς οπού εσημείωσε τον τύπον του σταυρού ο Aρχάγγελος, ευθύς και οι ποταμοί εστάθησαν ωσάν τείχος ακίνητοι. Έπειτα εχάραξε το σημείον του σταυρού επάνω εις μίαν πέτραν υψηλοτάτην, οπού ήτον κοντά εις τον Nαόν, και ω του θαύματος! ευθύς έγινε μία βροντή φοβερά.
Kαι η μεν γη, εσείσθη μεγάλως· η δε πέτρα, εσχίσθη. O δε Aρχάγγελος πάλιν εσημείωσε τον τύπον του σταυρού, και είπεν· ας συντριφθή η δύναμις του Διαβόλου· ας πλημμυρήση δε από εδώ κάθε κακών ελευθερία εις εκείνους, οπού πλησιάζουν μετά πίστεως.
Έπειτα με μεγάλην και λαμπράν φωνήν επρόσταξε ταύτα εις τους ποταμούς λέγων· εις την χώνην ταύτην χωνεύθητε ω ποταμοί.
Όθεν από τότε και έως της σήμερον χωνεύεται εκεί το νερόν με παράδοξον τρόπον. Διό και από την αιτίαν ταύτην, Xώναι ωνομάσθη ο τόπος, εις δόξαν του αληθινού Θεού ημών, και εις έπαινον και τιμήν του πανενδόξου και θερμού ημών αντιλήπτορος Mιχαήλ. (Tο περί τούτου κατά πλάτος Συναξάριον, όρα εις τον Nέον Θησαυρόν1.)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Σημείωσαι ότι εν τη Mεγίστη Λαύρα, και εν τη Iερά Mονή των Iβήρων, ευρίσκεται εγκώμιον εις το θαύμα του Aρχιστρατήγου, ου η αρχή· «Kαι το περί των άλλων Aγίων».
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005) |
αναρτήθηκε στις 29 Αυγ 2020, 12:30 μ.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου
[
ενημερώθηκε 30 Αυγ 2020, 2:47 π.μ.
]
 Μᾶς
ἦρθε στά χρόνια μας, ἀδελφοί χριστιανοί, γιά τά πολλά μας ἁμαρτήματα,
καί τό θανατηφόρο κακό τοῦ κορωνοϊοῦ. Καί πρέπει, λοιπόν, ὅλοι μας νά
προφυλαχτοῦμε, γιά νά ἀποτρέψουμε τό κακό. Πάντως, γιά τήν προφύλαξή μας
ἀπό τό κακό τοῦ κορωνοϊοῦ, ὅλοι οἱ εἰδικοί μᾶς συνιστοῦν τίς ἀποστάσεις
μεταξύ μας καί νά φορᾶμε μάσκα, γιά νά μήν εἰσπνέουμε τυχόν κακό
μικρόβιο τοῦ ἄλλου ἤ καί τῆς ἀτμόσφαιρας ἀκόμη τά μικρόβια. Ἰδιαίτερα
αὐτό σέ συναντήσεις καί συγκεντρώσεις εἶναι ἀναγκαῖο.
Γύρω ἀπό τόν κορωνοϊό ἀκούστηκαν πολλά, πού μερικά μᾶς ἀποδεικνύουν
ὅτι δέν σκεπτόμαστε θεολογικά, μά οὔτε καί λογικά, δηλαδή, ἀνθρώπινα.
Καί ἐξηγῶ τί θέλω νά πῶ, ζητώντας συγγνώμη ἀπό τούς ἀντιφρονοῦντες.
Εἶπαμε γιά τήν προφύλαξή μας νά φορᾶμε μάσκες στό πρόσωπο. Καί ἔτσι
γίνεται στά σχολεῖα, στά «σοῦπερ μάρκετ», στίς συγκεντρώσεις, στίς
ἀγορές κ.λπ. Τό ἴδιο βεβαίως καί γιά τόν ἴδιο λόγο πρέπει νά γίνεται καί
στούς ἱερούς Ναούς κατά τήν θεία λατρεία. Ὄχι, λέγουν, μερικοί, ἤ καί
πολλοί χριστιανοί καί κληρικοί, ὄχι μέσα στούς Ναούς ἡ μάσκα. Γιατί;,
τούς ρωτᾶμε. Γιατί μέσα στόν Ναό – μᾶς λέγουν – εἶναι ὁ Θεός καί δέν
πρόκειται νά μᾶς συμβεῖ κανένα κακό.
Πραγματικά, χριστιανοί, δέν μπορῶ νά καταλάβω τόν λόγο αὐτό. Δηλαδή,
ὅταν εἶμαι μέσα στόν Ναό, τήν ὥρα πού γίνεται ἱερή Ἀκολουθία, εἶναι
ἁμαρτία τό νά φορέσω μία ζακέττα ἤ καί ἕνα παλτό ἀκόμη, γιά νά
προφυλαχτῶ ἀπό τό κρύο; Θά πῶ ὅτι μέσα στόν Ναό, πού εἶμαι, εἶναι ὁ Θεός
καί δέν πρόκειται νά κρυώσω; Πόσες φορές δέν συνέβηκε καί σέ ἱερεῖς καί
σέ ψάλτες νά κρυολογήσουν ἀπό τά ρεύματα τῶν παραθύρων κατά τήν ὥρα τῆς
θείας λατρείας; Ὅ,τι λοιπόν εἶναι μία ζακέττα γιά προφύλαξη ἀπό τό
κρύο, τό ἴδιο ἀκριβῶς, ἀκριβῶς τό ἴδιο, εἶναι καί τό νά φορέσω μία μάσκα
γιά τήν προφύλαξη ἀπό τόν κορωνοϊό. Καί τό ἄλλο ἀκόμη δέν μπορῶ νά
καταλάβω: Ὁ Θεός τῆς ἀγάπης μόνο στόν Ναό φυλάγει τά παιδιά Του ἀπό
ἀρρώστια καί δέν δείχνει τήν ἀγάπη Του ἔξω ἀπό τόν Ναό; Μήν περιμένουμε,
χριστιανοί μου, νά μᾶς προφυλάξει ὁ Θεός ἐκεῖ πού μποροῦμε μόνοι μας νά
προφυλαχθοῦμε. Ἐκεῖ πού ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἐνεργήσει μέ τήν λογική
του καί τήν δύναμή του, δέν ἐπεμβαίνει ὁ Θεός. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μας τήν
πλάκα, πού ἦταν στόν τάφο τοῦ Λαζάρου, εἶπε νά ἔλθουν οἱ ἄνθρωποι νά τήν
παραμερίσουν, γιατί μποροῦσαν οἱ ἄνθρωποι νά τό κάνουν αὐτό. Τί δέν
μποροῦσαν οἱ ἄνθρωποι νά κάνουν; Τό νά ἀναστήσουν τόν νεκρό. Σ᾽ αὐτό
ἐπενέβη ὁ Χριστός καί ἔκανε τό θαῦμα καί ἀνέστησε τόν Λάζαρο (Ἰωάν.
11,38-39).
Καί στόν Ναό, λοιπόν, μέσα στήν Ἐκκλησία, χριστιανέ, μπορεῖ νά
κολλήσεις κορωνοϊό, ἀπό τόν βήχα καί τό φτέρνισμα καί τό πλησίασμα τῶν
ἄλλων. Γι᾽ αὐτό καί ἐκεῖ πρέπει νά φορᾶς τήν μάσκα καί μήν περιμένεις
τόν Θεό νά σοῦ κάνει θαῦμα σ᾽ αὐτό πού μπορεῖς μόνος σου νά τό πετύχεις.
Στόν Ναό πηγαίνουμε γιά νά δηλώσουμε τήν ἀγάπη μας στόν Θεό μας καί νά
πάρουμε τήν Χάρη Του γιά τόν ἀγώνα τῆς ζωῆς μας, καί ὄχι γιά νά Τόν
ἐκπειράζουμε νά μᾶς σώσει ἀπό ἕνα κακό, χωρίς ἐμεῖς νά λάβουμε τά μέτρα
νά διαφυλαχθοῦμε ἀπό αὐτό. Ὁ Θεός μᾶς εἶπε νά τιμοῦμε τούς ἰατρούς καί
νά πηγαίνουμε σ᾽ αὐτούς, γιατί ὁ Θεός δίνει σ᾽ αὐτούς τήν σοφία, γιά νά
εὑρίσκουν τά φάρμακα (βλ. Σ. Σειρ. 38,1 ἑξ.).
Εἰπώθηκε καί τό ἄλλο: Δέν πρέπει – εἶπαν – νά φορᾶμε μάσκα στίς
Ἐκκλησίες, γιατί ἀλλοιώνεται ἡ μορφή μας καί παρουσιαζόμαστε
διαφορετικοί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Μπράβο μας! Ἄχ!… Καί τό ὅτι ἡ ἁμαρτία μᾶς
κάνει ἐλεεινούς καί ἀσχημομούριδες καί ἀσχημίζει τήν ὀμορφιά τῆς ψυχῆς
μας, πού εἶναι «κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ» πλασμένη, αὐτό δέν τό βλέπουμε καί δέν
μᾶς πονάει; Ἀλλά σκέπτομαι καί τό ἑξῆς: Τί θά ἔλεγαν γιά τόν ἀπόστολο
Παῦλο, ἄν ζοῦσε στίς μέρες μας καί μαντήλωνε τίς γυναῖκες (βλ. Α´ Κορ.
11,1 ἑξ.) πού τό μαντήλι εἶναι σάν πέντε καί δέκα μάσκες!…
Ἀδελφοί μου, ἄς ἀσχοληθοῦμε μέ τό κύριο θέμα τῆς πνευματικῆς μας
ζωῆς, μέ τό νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό μας, μέ τό νά γλυκαινόμαστε μέ τήν
προσευχή καί τήν μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν
ἁγίων Πατέρων μας, καί νά εἴμαστε ἀγαπημένοι μέ ὅλους. Γι᾽ αὐτά θά
κριθοῦμε τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως καί ὄχι γιά τό ἄν φορέσαμε ἤ δέν φορέσαμε
μάσκα στούς ἱερούς Ναούς. Ἐμεῖς ὅπως σέ ὅλα, ἔτσι καί σ᾽ αὐτό, θά
πράξουμε ὅ,τι μᾶς πεῖ ἡ Ἐκκλησία, ἡ Σύνοδος τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας
μας.
Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
ΥΓ. Σ᾽ αὐτούς πού ἐπιμένουν ἀκόμη ὅτι εἶναι ἁμαρτία τό νά φορᾶμε τήν
μάσκα στόν Ναό, γιά νά προφυλαχθοῦμε ἀπό τόν κορωνοϊό, παρακαλῶ νά μοῦ
ἀπαντήσουν στό ἁπλό ἐρώτημά μου πού εἶπα: Γιατί αὐτό εἶναι ἁμαρτία καί
δέν εἶναι ἁμαρτία καί τό νά φορέσουμε μία ζακέττα στήν Ἐκκλησία, γιά νά
προφυλαχθοῦμε ἀπό τό κρύο; |
αναρτήθηκε στις 29 Αυγ 2020, 11:50 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου
[
ενημερώθηκε 29 Αυγ 2020, 11:50 π.μ.
]
Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ανήκει στη χωρία
των μεγάλων προφητών και ομολογητών της πίστεώς μας. Ο Ίδιος
ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός τον χαρακτήρισε ως το μέγιστο άνθρωπο που φάνηκε
στον κόσμο: «αμήν λέγω υμίν, ουκ
εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του βαπτιστού» (Ματθ.11,11).
Η αγία μας Εκκλησία τον έθεσε σε τιμή μετά τη Θεοτόκο, μάλιστα στην
εικονογραφία παριστάνεται μαζί με την Παναγία μας να ικετεύει για τη σωτηρία
του κόσμου. Είναι η γνωστή εικονογράφηση της «δεήσεως». Ο μεγάλος αυτός
άνδρας πάνω απ’ όλα είναι ο πρόδρομος της εμφανίσεως του Χριστού στον κόσμο,
αυτός που άνοιξε το δρόμο να περάσει ο Λυτρωτής μας. Είναι ο μεγάλος αγγελιοφόρος
της πιο χαρμόσυνης και ελπιδοφόρας αγγελίας όλων των εποχών: της εν Χριστώ
απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Είναι ο κομιστής και ο διαπρύσιος κήρυκας
της μετάνοιας και ο άτεγκτος ελεγκτής της ανομίας και της αμαρτίας.
Σύμφωνα με τις αγιογραφικές μαρτυρίες ο
άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος υπήρξε κορυφαίο όργανο της θείας πρόνοιας και του
έργου της σωτηρίας του κόσμου, διαδραματίζοντας πρωτεύοντα ρόλο. Μεγάλοι
προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης είχαν προφητεύσει για το πρόσωπό του και τη δράση
του. Ο προφήτης Μαλαχίας προανήγγειλε τη βουλή του Θεού για την εμφάνιση του
Τιμίου Προδρόμου: «Ιδού εγώ εξαποστέλλω
τον άγγελόν μου, και επιβλέψεται οδόν προ προσώπου μου, και έξαίφνης ήξει εις
ναόν εαυτού Κύριος, όν υμείς ζητείτε, και ο άγγελος της διαθήκης, όν υμείς
θέλετε. Ιδού έρχομαι, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ» (Μαλ.3,1).
Η γέννησή του υπήρξε θαυμαστό γεγονός,
διότι γεννήθηκε από μητέρα στείρα. Ήταν γιος του ευσεβή ιερέα Ζαχαρία, από την
εφημερία Αβιά (Α΄Βασιλ.24,10) και της Ελισάβετ (Λουκ.1,7) η οποία καταγόταν από
τον ιερατικό οίκο «Ααρών» (Λουκ.1,5). Ο αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάστηκε στο Ζαχαρία
την ώρα που θυμίαζε στο ναό, για να του αναγγείλει τη γέννηση του παιδιού του.
Για την καλόπιστη απιστία του έμεινε άλαλος ως τη γέννησή του. Ο Ιωάννης ήταν εκλεγμένος
από το Θεό «εκ κοιλίας μητρός»,
διότι όταν επισκέφτηκε η Θεοτόκος τη συγγενή Της Ελισάβετ, ούσες έγγειοι και οι
δύο άγιες γυναίκες, «εγένετο ως ήκουσεν
η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής»
(Λουκ.1,41). Με την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος έγνωσε ο Πρόδρομος, ως
βρέφος αγέννητο ακόμη, τον ερχομό του Κυρίου και χάρηκε! Το όνομά του σημαίνει
δώρο Θεού (Θεοχάρης για την ακρίβεια), και ήταν επιλογή του ιδίου του Ζαχαρία,
διότι πίστευε ακράδαντα ότι το παιδί αυτό ήταν χάρισμα του Θεού, για τον ίδιο
και για όλη την ανθρωπότητα. Αυτό αποδεικνύεται από τις προφητικές ρήσεις του
αγίου ιερέα, μετά τη «λύση» της γλώσσας του.
Μεγάλωσε μέσα σε περιβάλλον ευσέβειας,
πίστεως στο Θεό και εναγώνιας αναμονής του Μεσσία. Οι άγιοι γονείς του γέμισαν
την ψυχή του με την βεβαία προσμονή του Λυτρωτή του κόσμου. Τον έμαθαν να
κλείνει ερμητικά τα αφτιά του στην κοσμική σαπίλα και να αποστρέφεται την
αμαρτία, διότι έπρεπε να τους βρει ο Μεσσίας καθαρούς, όσο γινόταν, ώστε να σχηματιστεί
ο αρχικός πυρήνας των συνεργατών Του.
Σε ηλικία τριάντα ετών αποσύρθηκε στην
έρημο της Ιουδαίας για να ζήσει βίο ασκητικό, για την προσωπική του κάθαρση.
Αυτό έκαναν και άλλοι ευσεβείς Ιουδαίοι της εποχής του, όπως οι Εσσαίοι, οι
οποίοι είχαν δημιουργήσει ολόκληρες κοινότητες ασκητών στην περιοχή της Νεκράς
Θαλάσσης. Ο Ιωάννης πιθανότατα δεν ανήκε σε αυτές τις ομάδες, διότι η ιδέα του
περί του αναμενόμενου Μεσσία είναι ριζικά
διάφορη
από εκείνη των Εσσαίων, οι οποίοι περίμεναν δύο Μεσσίες. Ζούσε με προσευχή και
νηστεία. Ως ένδυμα είχε τρίχες καμήλας και έτρωγε ακρίδες (βλαστάρια φυτών της
ερήμου) και μέλι από αγριομέλισσες. Δεν αρκούνταν μόνο στην προσωπική του
άσκηση, αλλά εμπνευσμένος από το Άγιο Πνεύμα, ως «ρήμα Θεού» (Λουκ.3,2), φώναζε
με γοερή φωνή πάνω από τους γυμνούς βράχους της ερήμου, για να ακουστεί όσο το
δυνατό μακρύτερα: «μετανοείτε, ήγγικε
γαρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ.3,3). Κήρυσσε «βάπτισμα μετανοίας εις
άφεσιν αμαρτιών» (Μαρκ.1,4), και βάπτιζε τα πλήθη στα νερά του Ιορδάνη, «εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών»
(Ματθ.3,6), αφού «εξεπορεύετο προς αυτόν
πάσα η Ιουδαία χώρα και οι Ιεροσολυμίται» (Μάρκ.1,5). Ταυτόχρονα δίδασκε
τους πολυάριθμους επισκέπτες του, την ευσέβεια και τη δικαιοσύνη και στηλίτευε
την ασέβεια και την αδικία, αλλά και «πολλά
μεν ουν έτερα παρακαλών ευηγγελίζετο τον λαόν» (Λουκ.3,18).
Η συνάντησή του με το Χριστό και η
βάπτισή Του από τον Πρόδρομο υπήρξε η κορυφαία στιγμή για το θεοφόρο άνδρα. Πληρωμένος
από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος προανάγγειλε την έλευση του Σωτήρα: «ο οπίσω μου ερχόμενος ισχυρότερός μου
εστίν. Ου ουκ ειμί ικανός τα υποδήματά βαστάσαι. Αυτός υμάς βαπτίσει εν
Πνεύματι Αγίω και πυρί. Ου το πτύον εν τη χειρί αυτού, και διακαθαριεί την
άλωνα αυτού, και συνάξει τον σίτον αυτού εις την αποθήκην, το δε άχυρον
κατακαύσει πυρί ασβέστω» (Ματ.3,11-12). Από μακριά διέκρινε το Χριστό και
ομολόγησε: «Ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων
την αμαρτίαν του κόσμου. Ούτος εστιν περί ου εγώ είπον» (Ιωάν.1,29). Η
ομολογία; Του και η μαρτυρία του υπήρξε καταλυτικός παράγων για τα
παραβρισκόμενα πλήθη. Είναι η πρώτη μεγάλη δημόσια αναγνώριση του ερχομού του
Μεσσία. Επίσης συγκλονιστικό γεγονός υπήρξε και η τελετή της βαπτίσεως του
Κυρίου από τα χέρια του Ιωάννη, την οποία επισφράγισε η φανέρωση της Αγία Τριάδος.
Το αξιοσημείωτο στη βάπτιση του Κυρίου είναι η άρνηση του Προδρόμου να βαπτίσει
το Χριστό, διότι ο θεοφόρος άνδρας διέγνωσε την απόλυτη αναμαρτησία Του και
είχε τη συναίσθηση της τυπικότητας του βαπτίσματος του δικού του, το οποίο ήταν
τύπος του αγίου Βαπτίσματος της Εκκλησίας του Χριστού, ως το μόνο που μπορεί να
αναγεννήσει τον άνθρωπο.
Στόχος του Τιμίου Προδρόμου υπήρξε κυρίως
η πολιτική και πνευματική εξουσία της εποχής του, η οποία είχε φτάσει σε έσχατα
σημεία κατάπτωσης και ηθικής σήψης. Πυρωμένος από θείο ζήλο, αλλά και
αγανάκτηση ο ιερός άνδρας μύδρους κατά των δυναστών του λαού. Ήταν κυριολεκτικά
ασυμβίβαστος και ασκούσε κριτική προς κάθε κατεύθυνση, χωρίς να λογαριάζει τις
συνέπειες της παρουσίας του. Καταφέρθηκε εναντίον των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων,
οι οποίοι στο όνομα του Θεού και της υποκριτικής τους ευσέβειας καταπίεζαν και
εκμεταλλεύονταν αφόρητα το λαό. Τους χαρακτήριζε δημόσια ως «γεννήματα εχιδνών» και τους προειδοποιούσε
ότι αν δεν μετανοήσουν δε θα ξεφύγουν «από της μελλούσης οργής» (Ματθ.3,8).
Με παραστατικότατο τρόπο τους ανάγγειλε πως ήδη, με τον ερχομό του Μεσσία «η αξίνη προς την ρίζαν των δένδρων κείται
και παν ουν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται»
(Ματθ.3,10).
Ιδιαίτερος
στόχος του έγινε η διεφθαρμένη πολιτική εξουσία της εποχής του. Τα διάφορα
ανδρείκελα – εξωμότες συμπατριώτες του ασκούσαν τυραννική εξουσία για
λογαριασμό της σιδερόφρακτης κοσμοκράτειρας Ρώμης. Ενώ ο λαός στέναζε κάτω από
την πιο σκληρή δουλεία και λιμοκτονούσε, αυτοί ζούσαν μέσα στη χλιδή, τις
ατέλειωτες διασκεδάσεις και την ανηθικότητα. Ύψωσε το ανάστημά του απέναντι
στον ακόλαστο και διεφθαρμένο «τετράρχη» Ηρώδη «περί πάντων ων εποίησε πονηρών» (Λουκ.3,19). Αυτός συζούσε
παράνομα με την Ηρωδιάδα, τη γυναίκα του
αδελφού
του, αδιαφορώντας για τον σκανδαλισμό που προκαλούσε στον ευσεβή λαό η φρικτή
μοιχεία του. Φώναζε κάτω από τα ανάκτορά του με όλη τη δύναμη της ψυχής του,
ελέγχοντας το μοιχό βασιλιά: «ουκ έξεστί
σοι έχειν την γυναίκα του αδελφού σου» (Μαρκ.6,18). Ο θρασύς και ακόλαστος
μονάρχης συνέλαβε και έκλεισε στη φυλακή τον διαπρύσιο ελεγκτή. Δεν τον σκότωσε, διότι «εφοβήθη τον όχλον, ότι ως προφήτην αυτόν είχον» (Ματθ.18,5). Αλλά
και από το ολοσκότεινο και υγρό δεσμωτήριο ο Ιωάννης επαναλάμβανε ακατάπαυτα
τον δριμύ του έλεγχο, ο οποίος έγινε πολύ ενοχλητικός στα αυτιά παράνομου
ζευγαριού και των αυλικών του. Η Ηρωδιάδα αποδείχτηκε πιο διεφθαρμένη από τον
Ηρώδη, «ενείχεν αυτώ και ήθελεν αυτόν
αποκτείναι και ου ηδύνατο» (Μαρκ.6,19). Γι’ αυτό παγίδευσε με όρκο τον παράνομο
σύντροφό της, με το δαιμονικό πορνικό χορό της κόρης της Σαλώμης και κατόρθωσε
να αποκεφαλίσει τον Ιωάννη και να σιγήσει το εύλαλο στόμα του!
Μετά από αυτό, «ακούσαντες οι μαθηταί αυτού ήλθον και ήραν το πτώμα αυτού, και έθηκαν
αυτό εν μνημείω» (Μαρκ.6,29). Όμως ούτε τα τιμημένα λείψανά του βρήκαν
ανάπαυση στον τάφο. Ο παρανοϊκός αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης (361-363)
τα έκαψε και τα εξαφάνισε με δαιμονική μανία!
Αλλά και μετά το μαρτυρικό του θάνατο ο
Τίμιος Πρόδρομος συνέχισε να συμβάλλει στο έργο της σωτηρίας του κόσμου.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, έγινε ο διαπρύσιος κήρυκας της εν
Χριστώ απολυτρώσεως και στον Άδη, προετοιμάζοντας τα εκεί πνεύματα να δεχτούν
τον Κύριο και να προσκολληθούν με Αυτόν κατά τη λαμπροφόρο Ανάστασή Του.
Ο
άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ανήκει στη χωρία των μεγάλων ανδρών της πίστεώς μας,
διότι διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο στη διαδικασία της σωτηρίας του
κόσμου. Το πρόσωπό του αποτέλεσε το
μεταίχμιο της Παλαιάς Διαθήκης και γενικά του αρχαίου κόσμου και της Καινής
Διαθήκης, του νέου εν Χριστώ ανακαινισμένου κόσμου. Είναι ταυτόχρονα ο έσχατος
προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης και ο πρώτος της Καινής. Είναι ο πρόδρομος του Κυρίου, ο οποίος, όπως
είδαμε, άνοιξε και λείανε το δρόμο να περάσει Εκείνος. Οι δικοί του μαθητές
αποτέλεσαν τον αρχικό πυρήνα των μαθητών του Χριστού. Ο Ανδρέας, ο Πέτρος, ο
Ιάκωβος και ο Ιωάννης, ανήκαν στον κύκλο του Ιωάννη. Μάλιστα ο ίδιος τους
προέτρεψε να ακολουθήσουν το Χριστό, διότι η αποστολή του είχε λήξει. Είναι ο
μεγάλος κήρυκας της μετάνοιας και της επιστροφής των ανθρώπων στις «ευθείες τρίβους» του Θεού (Μαρκ.1,3).
Υπήρξε ο μέγας ελεγκτής της ανομίας και ένα από τα θαρραλέα στόματα όλων των εποχών,
ο οποίος δε δείλιαζε μπροστά στους ισχυρούς της εξουσίας και του πνεύματος να
ορθώσει λόγο ελεγκτικό με σκοπό να επαναφέρει στην τάξη και το νόμο τους παραβάτες
της ηθικής και του δικαίου. Υπήρξε η ενσάρκωση της άσκησης και της θυσίας του
προσωπικού θελήματος, διότι δε ζούσε πια για τον εαυτό του, αλλά για να επιτελέσει την υψηλή αποστολή που του
ανέθεσε ο Θεός. Ο άγιος Ιωάννης υπήρξε ο πρώτος και μεγαλύτερος ασκητής της
Εκκλησίας μας και το πρότυπο όλων των κατοπινών μυριάδων ασκητών Της.
Για
όλα αυτά η αγία μας Εκκλησία τιμά ιδιαιτέρως τον Πρόδρομο του Κυρίου,
κατατάσσοντάς τον στην κορυφή των ιερών προσώπων Της. Περισσότερες από έξι
φορές το χρόνο με ισάριθμες εορτές, τιμά το ιερό του πρόσωπο. Πλήθος ναών σε
όλο τον ορθόδοξο κόσμο είναι αφιερωμένοι σ’ αυτόν και χιλιάδες πιστοί φέρουν με
καμάρι το σεπτό του όνομα. Το ίδιο και μια πλειάδα, πόλεων, χωριών και
τοπωνυμιών, φέροντας το όνομά του, δηλώνοντας τη μεγάλη προσωπικότητά του. Οι πιστοί
χριστιανοί με το αλάνθαστο αισθητήριο
της πίστης τους γνωρίζουν την υψηλή του θέση, κοντά στο Λυτρωτή μας Χριστό, στη
θριαμβεύουσα Εκκλησία, και γι’ αυτό τον παρακαλούν να δέεται αέναα για τη
σωτηρία των ιδίων και του κόσμου. |
αναρτήθηκε στις 14 Ιουλ 2020, 3:20 π.μ. από το χρήστη Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου
[
ενημερώθηκε 14 Ιουλ 2020, 3:21 π.μ.
]
ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ: Η
πανεπιστημιακή ομάδα του Στάνφορντ μελέτησε την αρχιτεκτονική της Αγίας
Σοφίας, τη βυζαντινή ιστορία και μουσική – Έδωσε στο δημοσιότητα το
ηχητικό.
Εν μέσω εργασιών από την τουρκική πλευρά για να μετατραπεί η Αγία
Σοφία σε τζαμί και να ηχήσει η προσευχή στις 24 Ιουλίου, το πανεπιστήμιο
του Στάνφορντ αναβίωσε τον τρόπο με τον οποίο ακούγονταν οι ψαλμωδίες
στην Αγία Σοφία πριν από 1.000 χρόνια.
Το ηχητικό ντοκουμέντο που έδωσε στη δημοσιότητα το πανεπιστήμιο προήλθε από μελέτες που διεξάγονται εδώ και χρόνια.
|
|
