Τω καιρώ εκείνω, ελθόντι τω Ιησού εις το πέραν, εις την χώραν των Γεργεσηνών, υπήντησαν αυτώ δύο δαιμονιζόμενοι εκ των μνημείων εξερχόμενοι, χαλεποί λίαν, ώστε μή ισχύειν τινά παρελθείν δια της οδού εκείνης. Και ιδού έκραξαν λέγοντες” τί ημίν και σοί, Ιησού υιέ του Θεού• Ήλθες ώδε πρό καιρού βασανίσαι ημάς• Ήν δέ μακράν απ’ αυτών αγέλη χοίρων πολλών βοσκομένη. Οι δέ δαίμονες παρεκάλουν Αυτόν λέγοντες” ει εκβάλλεις ημάς, επίτρεψον ημίν απελθείν εις την αγέλην των χοίρων. Και είπεν αυτοίς” υπάγετε. Οι δέ εξελθόντες απήλθον εις την αγέλην των χοίρων’ και ιδού ώρμησε πάσα η αγέλη των χοίρων κατά του κρημνού εις την θάλασσαν και απέθανον εν τοις ύδασιν. Οι δέ βόσκοντες έφυγον, και απελθόντες εις την πόλιν απήγγειλαν πάντα και τα των δαιμονιζομένων. Και ιδού πάσα η πόλις εξήλθεν εις συνάντησιν τω Ιησού, και ιδόντες αυτόν παρεκάλεσαν όπως μεταβή απο των ορίων αυτών. ΚΑΙ εμβάς εις πλοίον διεπέρασε και ήλθεν εις την ιδίαν πόλιν.

Ο Χριστός, με το θαύμα που ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο, θεράπευσε δύο δαιμονισμένους που κατοικούσαν στα μνήματα και δεν τολμούσε κανένας να περάση από το μέρος εκείνο. Και στην συνέχεια, ο Χριστός επέτρεψε να εισέλθουν τα δαιμόνια στους χοίρους, οι οποίοι έπεσαν στην λίμνη και πνίγηκαν.

Τρία σημεία αντιμετώπισαν την μανία και την κακία των δαιμόνων. Το ένα ήταν η γη, το νεκροταφείο όπου έμεναν οι δαιμονισμένοι και έτσι ο χώρος εκείνος έγινε ο φόβος και ο τρόμος των ανθρώπων, και από δημιούργημα του Θεού έγινε κατοικητήριο των δαιμόνων. Το άλλο είναι τα ζώα, οι χοίροι, που δέχθηκαν την μανία των δαιμόνων. Και το τρίτο ήταν η θάλασσα μέσα στην οποία πνίγηκαν οι χοίροι.

Όλη η δημιουργία του Θεού ήταν καλή από την αρχή, ακόμη και αυτός ο εωσφόρος ήταν αρχάγγελος, φωτεινός. Ο Θεός δεν δημιούργησε τίποτε το κακό, αλλά όλα ήταν εξ αρχής καλά, γι αυτό μετά από κάθε δημιουργική ημέρα γράφει ο Μωϋσής: «και είδεν ο Θεός ότι καλόν και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ ημέρα μία». Όμως, ο εωσφόρος, που έγινε σατανάς, γέννησε το κακό, αυτός παρακίνησε τον άνθρωπο στην πτώση, και στην συνέχεια το κακό έπεσε σε ολόκληρη την κτίση. Στην πραγματικότητα η κτίση παρασύρθηκε από τον πεπτωκότα άνθρωπο.

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα βλέπουμε ότι ο άνθρωπος δαιμονίσθηκε και στην συνέχεια η γη, τα ζώα και η θάλασσα δέχθηκαν την καταστρεπτική μανία των δαιμόνων. Αυτό είναι ένα παράδειγμα στο οποίο φαίνεται πως μολύνεται η κτίση από την καταστρεπτική μανία του διαβόλου, αλλά και από τον εμπαθή άνθρωπο. Όλοι κάνουν λόγο για το λεγόμενο οικολογικό πρόβλημα, που τείνει να καταστρέψη τα οικοσυστήματα, αλλά και αυτήν την ίδια την ζωή μας και την γη στην οποία ζούμε. Όλοι επιρρίπτουν ευθύνες στις Κυβερνήσεις των Χωρών και στους ανθρώπους που αποβλέπουν στο εμπόριο και παραβλέπουν τις επιπτώσεις που έχει η βαρειά βιομηχανία σε όλον τον πλανήτη, αλλά αγνοούν ότι όλα αυτά προέρχονται από τον διάβολο και τα πάθη δια των οποίων ενεργεί. Σήμερα τα πάντα είναι μολυσμένα, η γη, το νερό, ο αέρας, η θάλασσα, τα ζώα και φυσικά αυτή η μόλυνση εισέρχεται μέσα στο σώμα μας δια των τροφών.

Πέρα από το οικολογικό πρόβλημα, συγχρόνως ο άνθρωπος μολύνει και με άλλο πνευματικό τρόπο την κτίση. Ενώ όλη η κτίση που είναι το δημιούργημα του Θεού και φανερώνει την δόξα Του και το μεγαλείο Του, όπως το βλέπουμε σε πολλούς Ψαλμούς του Δαυίδ, εν τούτοις ο άνθρωπος μολύνει την κτίση με τις αμαρτίες του και τα ατοπήματά του. Ιδίως την περίοδο του Καλοκαιριού, τις περισσότερες φορές, αντί το δάσος και η θάλασσα να είναι τόποι δοξολογίας του Θεού, γίνονται τόποι αμαρτίας. Οι άνθρωποι έχουν συνδέσει τις διακοπές τους με μια ελεύθερη από περιορισμούς ζωή.

Πρέπει να αγαπούμε την φύση, να την σεβόμαστε ως δημιούργημα του Θεού, και να δοξάζουμε τον Θεό. Οι δε καλοκαιρινές διακοπές μας πρέπει να συνδυάζονται με ψυχική ξεκούραση που το έχουμε πραγματικά ανάγκη και όχι με ψυχική επιβάρυνση.

Η Εκκλησία μας τη σημερινή Κυριακή τιμά την μνήμη των 630 θεοφόρων, οι οποίοι συγκρότησαν την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο, το 451 μ.Χ., στη Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας. Την Σύνοδο συνεκάλεσε ο αυτοκράτορας Μαρκιανός και η σύζυγός του Πουλχερία, οι οποίοι είναι και άγιοι της Εκκλησίας μας, για την αντιμετώπιση των μονοφυσιτικών ερίδων, η οποία απειλούσε εκτός από την ενότητα της Εκκλησίας, και την ενότητα την Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Καθιερώθηκε να εορτάζεται η μνήμη των θεοφόρων πατέρων, που συγκρότησαν την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο λόγω της σπουδαιότητας του Όρου, δηλαδή της απόφαση της συνόδου για το χριστολογικό δόγμα της

ορθοδόξου διδασκαλίας σχετικά με την ένωση των δύο φύσεων στο Θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού της Θείας και της Ανθρώπινης ατρέπτως, αναλλοιώτως, ασυγχύτως.

Σκοπός της συνόδου ήταν όπως αναφέραμε παραπάνω η καταδίκη του μονοφυσιτισμού και των εκπροσώπων του. Ονομάστηκε Μονοφυσιτισμός, διότι οι κύριοι εκπρόσωποι του ο αρχιμανδρίτης Ευτύχιος και ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Διόσκουρος υποστήριζαν την εσφαλμένη άποψη ότι στο πρόσωπο του Χριστού υπάρχει μία φύση, η θεία η οποία απορρόφησε την ανθρώπινη κατά την Σάρκωση. Αυτή όμως η θεωρία έχει ολέθριες συνέπειες για τη σωτηρία μας, διότι με την απορρόφηση της ανθρώπινης φύσης από τη θεία δεν έχουμε πραγματική σάρκωση του Χριστού, η οποία θα μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από το προπατορικό αμάρτημα και την πτώση μας από τον παράδεισο, και να μας απαλλάξει από την αμαρτία.

Με την απόφαση της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου διακηρύσσεται ότι ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος, δύο τέλειες φύσεις ,η θεία και η ανθρώπινη ενωμένες ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως σε μία υπόσταση . Με την ουσιαστική ένωση των δύο φύσεων και με το να είναι τέλειες και οι δύο διατηρώντας την ετερότητά τους ξεχωριστά, η Θεία φύση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού με το Σταυρικό θάνατο Του και την τριήμερο ένδοξο Ανάστασή Του παρέχει την αγιότητα και την αφθαρσία της κτιστής ανθρώπινης φύσης προσφέροντας μας τη δυνατότητα δια της μυστηριακής μετοχής μας στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και τον αγώνα μας για την εξάλειψη των αμαρτιών μας, ώστε να αξιωθούμε να γίνουμε κατά χάριν υιοί του Θεού. Επίσης, σχετικά με τον τόπο που πραγματοποιήθηκε η σύνοδος ήταν ο ναός της Αγίας Ευφημίας, στην Χαλκηδόνα. Όταν ολοκληρώθηκε η σύνοδος οι Ορθόδοξοι Πατέρες συνέταξαν Τόμο που περιείχε την Ορθόδοξη διδασκαλία, και οι μονοφυσίτες συνέταξαν δικό τους Τόμο που περιείχε τις αιρετικές κακοδοξίες τους. Τοποθέτησαν τους δύο τόμους στην λειψανοθήκη της Αγίας Ευφημίας στο στήθος της και σφράγισαν την λειψανοθήκη. Μετά από οκτώ ημέρες άνοιξαν τη λειψανοθήκη και αντίκρισαν το θαυμαστό γεγονός ο Τόμος των Ορθοδόξων να βρίσκεται στα χέρια της Αγίας μεγαλομάρτυρος, ενώ ο τόμος των μονοφυσιτών ήταν στα πόδια της. Μ’ αυτό το θαύμα η Αγία επικύρωσε τον ορθόδοξο τόμο διατρανώνοντας την αλήθεια της εκκλησίας μας, το χριστολογικό δόγμα περί της ενώσεως δύο φύσεων του Χριστού. Αυτό το θαύμα της Αγίας μεγαλομάρτυρος Ευφημίας εορτάζει η Εκκλησία στις 11 Ιουλίου, γι ’αυτό και καθιερώθηκε να τιμάται η μνήμη των θεοφόρων πατέρων των συγκροτησάντων την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο μεταξύ 13η και 19η Ιουλίου.

Κλείνοντας την σημερινή μας αναφορά στη μνήμη των θεοφόρων πατέρων της Δ’ εν Χαλκηδόνι Σύνοδο θα σχολιάσουμε την αποστολική και ευαγγελική περικοπή, οι οποίες σχετίζονται με τη σημερινή εορτή. Το σημερινό, λοιπόν, ευαγγελικό ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίον μας θέτει προ των ευθυνών μας ως μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, φέρνοντας την ονομασία χριστιανοί γινόμαστε το φώς του κόσμου σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου οφείλουμε να ακτινοβολούμε από την Αλήθεια του Ευαγγελίου και να τη φανερώνουμε με όλη μας τη βιωτή στους συνανθρώπους μας, πρότυπό μας πρέπει να είναι ο τέλειος Θεάνθρωπος Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Καθιστάμεθα άγρυπνοι φύλακες και πιστοί τηρητές του Ευαγγελίου Του και της διδασκαλίας της Εκκλησίας Του, φέροντας βαρύτατη ευθύνη αν αλλοιωθεί μία από τις εντολές έστω στο ελάχιστο, όπως πράττουν οι αιρετικοί διαστρέφοντας τα σωτηριώδη δόγματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τέλος, και στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα από την προς Τίτο επιστολή του αποστόλου Παύλου μας καθιστά υπεύθυνους ως συνειδητά μέλη της Εκκλησίας να αποδεικνύουμε με την προσωπική μας μαρτυρία την ορθοδοξία μας, δηλαδή την ορθή πίστη μας στο ορθόδοξο δόγμα, που προυποθέτει συνεχή μελέτη της Αγίας Γραφής και της πατερικής θεολογίας δίνοντας μαρτυρία στις αιρετικές επιβουλές των εχθρών του Χριστού και της ποίμνης Του, καθώς και την ορθοπραξία μας, δηλαδή την πιστή και ευλαβή τήρηση των εντολών του Ευαγγελίου, ώστε οι χριστιανοί να είμαστε πρωτοστάτες των καλών έργων, φανερώνοντας αγάπη προς τον πλησίον.

Η χάρις του Αγίου Πνεύματος, δια των ευχών των οσίων θεοφόρων πατέρων να πρεσβεύουν να παραμένουμε σταθεροί στην ορθόδοξο διδασκαλία της Εκκλησίας, να μας ενδυναμώνει στις επιθέσεις των αιρετικών να δίνουμε ορθή μαρτυρία πίστεως, και όλος ο βίος μας με τα λόγια και τις πράξεις μας να είναι προς δόξαν και αίνον Θεού.