Την βαθειά της λύπη εξέφρασε με μήνυμα της η Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους για την υπογραφή της συμφωνίας για την ονομασία των Σκοπίων στις Πρέσπες.

''Εδώ και αρκετά χρόνια οι ακτίνες του ηλίου φωτίζουν στην Ελλάδα έργα ανθρώπων που μόνο ντροπή μπορούν να προκαλέσουν. Αυτό συνέβη και με την πρόσφατη συμφωνία, κατά την οποίαν ένα κράτος άσχετο με την ιστορία και τη γλώσσα των Μακεδόνων βαπτίσθηκε Μακεδονία'' - αναφέρει μεταξύ άλλων στο μήνυμα της η Ι.Μ. Κουτλουμουσίου.

''Η Ιερά Μονή μας, ως καθίδρυμα δέκα αιώνων, με παρουσία στην ιστορία και στον πολιτισμό, κομμάτι της Μακεδονίας και της ευρύτερης Ελλάδος, δεν μπορεί να μην εκφράσει βαθειά λύπη για το βαθύτατο πλήγμα της αξιοπρέπειας των Ελλήνων, αλλά ακόμη περισσότερο για την προδοσία της αλήθειας'' - προσθέτει σε άλλο σημείο.

Διαβάστε παρακάτω το σχετικό μήνυμα:

Εδώ και αρκετά χρόνια οι ακτίνες του ηλίου φωτίζουν στην Ελλάδα έργα ανθρώπων που μόνο ντροπή μπορούν να προκαλέσουν.

Αυτό συνέβη και με την πρόσφατη συμφωνία, κατά την οποίαν ένα κράτος άσχετο με την ιστορία και τη γλώσσα των Μακεδόνων βαπτίσθηκε Μακεδονία.

Μια εξουσία ασθενική και εγκλωβισμένη, κάτι σαν εκτελεστές – με όλη την πολυσημία της λέξεως – ή προσομοιωτές, παρά τις όποιες προθέσεις τους, με σειρά πολιτικών επιλογών που εκφράζουν χαμηλό δείκτη διανοητικής και συναισθηματικής νοημοσύνης, επιχειρούν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε εικονική πραγματικότητα, δηλαδή προσομοίωση μιας Ελλάδας που ήταν κάποτε, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων ιστορία, ιδέες, αγώνες, εθνική συνείδηση και πνευματική ταυτότητα, και αναρτώντας στη θέση τους κάτι που μοιάζει με ὅλα αὐτά, ἐνῶ στην πραγματικότητα είναι η σημαία μιας παγκόσμιας αγοράς.

Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν, αν θέλουν, να ισχυρίζονται ότι δεν εγκλωβίζονται στην ιστορία αλλά ανήκουν στο μέλλον.

Ακριβέστερα, είναι εγκλωβισμένοι στην ηθελημένη άγνοια και αμνησία. Και δεν ανήκουν στο μέλλον, διότι κανείς δεν ανήκει σε κάτι που δεν υπάρχει ακόμη, αλλά υπηρετούν, ως καλοί υποτακτικοί, τον σχεδιασμό ενός μέλλοντος κατά τα συμφέροντα κάποιων – όχι πάντως των λαών.

Γίνονται ὅμως ανεπίτρεπτα κυνικοί και προκλητικοί, όταν φτύνουν κατά πρόσωπο τον πάσχοντα Ελληνικό λαό, λέγοντας ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί Έλληνες.

Η Ιερά Μονή μας, ως καθίδρυμα δέκα αιώνων, με παρουσία στην ιστορία και στον πολιτισμό, κομμάτι της Μακεδονίας και της ευρύτερης Ελλάδος, δεν μπορεί να μην εκφράσει βαθειά λύπη για το βαθύτατο πλήγμα της αξιοπρέπειας των Ελλήνων, αλλά ακόμη περισσότερο για την προδοσία της αλήθειας.

Κανένα επιχείρημα δεν φαίνεται να επηρεάζει τις αποφάσεις των κέντρων εξουσίας, αλλοδαπών και εγχωρίων. Το μόνο που μένει είναι η προσευχή για τη φιλάνθρωπη παρέμβαση του Θεού. Όχι ενός "από μηχανής Θεού".

Αλλά του Θεού που ζει εν μέσω ημών, εν μέσω των Ελλήνων και όλων των Ορθοδόξων, και μοιράζεται και αγιάζει το ψωμί και τον κόπο τους.

Με Αυτόν μόνο προστάτη, οι Έλληνες μπορούν να πασχίσουν της ταλαιπώρου πατρίδος να σώσουν τον στέφανον, την δε ενδημούσα βλακεία να συνοδεύσουν στην τελευταία της κατοικία.

Κάποιοι χριστιανοί διερωτώνται μήπως η χρήση κοινής λαβίδας για όλους, ενέχει τον κίνδυνο μόλυνσης από κάποια αρρώστια. Υπάρχουν μάλιστα γονείς, ελάχιστοι ευτυχώς, που αποφεύγουν νά κοινωνήσουν τα παιδιά τους για να μην μολυνθούν. Κάποιοι μάλιστα προτείνουν κουταλάκια…μιας χρήσης! Αλοίμονο, όμως, αν ο Χριστός κολάει μικρόβια.

Ο Χριστός είναι η Ζωή και μόνο ζωή μπορεί να δώσει. «Ζωήν ήλθες παρασχείν και ου θάνατον» λέει ένα ωραίο τροπάριο. Γι’ αυτό και οι πατέρες ονομάζουν τη θ. κοινωνία «φάρμακον αθανασίας» και όχι αιτία θανάτου. Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας καθαρίζει από τις αμαρτίες, μας χαρίζει την αιώνια ζωή. Πως μπορεί να διανοηθεί κανείς ότι είναι δυνατόν να μεταδοθεί με αυτήν η οποιαδήποτε μολυσματική άρρώστια.

Ποτέ δεν παρουσιάστηκε έστω κι ένα κρούσμα τέτοιας μόλυνσης. Ούτε κάν στους ιερείς των νοσοκομείων που κοινωνούν άρρωστους με βαρείες μολυσματικές νόσους, που όπως είναι γνωστό καταλύουν στο τέλος ό,τι έχει μείνει στο ‘Αγ. Ποτήριο.

Οι χριστιανοί που έχουν τέτοιες φοβίες και λογισμούς θα πρέπει να ενισχύσουν την πίστη τους και να μην αφήνουν τον πειρασμό να τους ταράζει. Η θεία κοινωνία είναι το θαύμα της αγάπης του Θεού. Το θαύμα αυτό επεκτείνεται σε όλη την έκταση της ζωής μας και καλύπτει τα πάντα.

«Γενέσθω μοι ο άνθραξ του παναγίου Σου Σώματος και του Τίμιου Σου Αίματος εις αγιασμόν και φωτισμόν και ρώσιν της ταπεινής μου ψυχής και του σώματος».

Πηγή: Λίγα λόγια για τη Θεία Ευχαριστία, Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος, Ναύπλιο.

Είναι αδύνατον να περιγράψουμε τους ευκλεείς καρπούς που χαρίζει στον άνθρωπο η καρδιακή προσευχή. Θα μπορούσαμε να περιοριστούμε μόνο στα λόγια που συναντούμε στις Πράξεις των Αποστόλων ότι «πας ός άν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται» (Πράξ. 2,21 ), αλλά πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι καρποί της καρδιακής προσευχής είναι ανεξάντλητοι. Πολλοί και ποικίλοι.

Το Άγιο Πνεύμα ενεργεί σε κάθε ψυχή που καλλιεργεί τη νοερά εργασία και αποκτούμε την θεία άκτιστη Θεία Χάρη.
«Δια Πνεύματος Αγίου», συνοψίζει ο Μέγας Βασίλειος, «η εις παράδεισον αποκατάστασις , η εις βασιλείαν ουρανών άνοδος∙ η εις υιοθεσίαν επάνοδος∙ η παρρησία του καλείν εαυτών Πατέρα τον Θεόν , κοινωνόν γενέσθαι της χάριτος του Χριστού…».

«Κατά την αναλογίαν της καθάρσεώς μας», καθώς διδάσκει ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, επιτυγχάνουμε την κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα.

Συνοπτικά οι καρποί της νοεράς προσευχής είναι:
• η εγρήγορση και η ευλάβεια
• ο φόβος του Θεού και η μνήμη θανάτου
• η ειρήνη των λογισμών και η θερμότητα της καρδιάς
• η συνεχής παρακολούθηση της πνευματικής μας ζωής και το κατά Θεόν πένθος.
• η αίσθηση της παρουσίας του Θεού και η έξοδος της ψυχής από τα αισθητά πράγματα
• η απόκτηση της αγάπης του Θεού και η κατανόηση της Αγίας Γραφής
• τα δάκρυα κατανύξεως και ο φωτισμός του νου
• η μέθεξη ακτίστου ενεργείας και η θεία έλλαμψη.

Ναι. Η νοερά προσευχή φέρνει θείες καταστάσεις, άγια χαρίσματα, υπερκόσμια βιώματα τα οποία «Μάτι δεν είδε κι ούτε αυτί τ’ άκουσε κι ούτε που τα ‘ βαλε ο λογισμός του ανθρώπου όσα ετοίμασε ο Θεός για κείνους που Τον αγαπούν» ( Α’ Κορ. 2,9 ) .

Ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει: «Αρκεί το όνομά σου καλέσαι μόνον και πάντα ανύσαι μεθ’ υπερβολής» ( Αρκεί το Όνομά σου μόνο να επικαλεσθώ και θα τα επιτύχω όλα με υπερβολική ευκολία ) .

Και πάλι ο ιερός Πατέρας τονίζει: «Δεν υπάρχει εμπόδιο να προσεύχεσαι καρδιακά ακόμη κι όταν περπατείς και να έχεις το νου σου στον ουρανό …Και κάθε τί που κάνετε …όλα να τα κάνετε στο όνομα του Κυρίου Ιησού και για τη δόξα Του”… Σε κάθε περίπτωση πρώτα να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και μετά να καταγίνεσαι με τις υποχρεώσεις σου…

Όταν επικαλείσαι το όνομα του Θεού , όλα εξελίσσονται ευνοϊκά… Όλα να τα κάνεις στο όνομα του Κυρίου και όλα τα αιτήματά σου θα ευοδωθούν… Τίποτε δεν είναι ίσο με το όνομα του Χριστού… “ Το όνομα σου”, λέγει το Άσμα των Ασμάτων “είναι σαν το μύρο που χύνεται και ευωδιάζει”. Εκείνος που προφέρει αυτό το όνομα , γεμίζει αμέσως από ευωδία.

Αν πεις, στο όνομά του Πατρός και του Υιού και του Αγ. Πνεύματος με πίστη τα φέρνεις όλα εις πέρας… Έτσι , όταν επιστρατεύεις το όνομα του Κυρίου εναντίον των ασθενειών είναι φοβερό. Αν ψέλνεις με πίστη το γλυκό αυτό άσμα, μπορείς να απομακρύνεις αρρώστιες και δαίμονες… Με την επικράτηση του ονόματος του Χριστού η οικουμένη επέστρεψε στην αληθινή πίστη, η τυραννική εξουσία της αμαρτίας καταργήθηκε ο διάβολος απατήθηκε οι ουρανοί που ήταν κλειστοί για τον άνθρωπο άνοιξαν και εμείς αναγεννηθήκαμε”».

Πηγή: Θεολογία και Θαύματα
της Νοεράς Προσευχής
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
ΠΑΥΛΟΥ Κ. ΝΤΑΝΑ
ΙΕΡΟΚΥΡΗΚΟΣ
Εκδόσεις «Άθως»

– Δεν είναι καλά, Γέροντα. Ανεβάζει κατά διαστήματα ψηλό πυρετό και τότε χάνεται. Το δέρμα της γεμίζει πληγές και τις νύχτες πονάει.

– Ξέρεις; Αυτοί είναι μάρτυρες· αν δεν είναι ολόκληροι μάρτυρες, είναι μισοί.

– Και όλη η ζωή της, Γέροντα, ήταν μια ταλαιπωρία.
– Επομένως ο μισθός της θα είναι διπλός. Πόσα έχει να λάβη! Τον Παράδεισο τον έχει εξασφαλισμένο. Όταν ο Χριστός βλέπη ότι κάποιος αντέχει μια βαρειά αρρώστια, του την δίνει, ώστε με την λίγη ταλαιπωρία στην επίγεια ζωή να ανταμειφθή πολύ στην ουράνια, την αιώνια, ζωή. Υποφέρει εδώ, αλλά θα ανταμειφθή εκεί, στην άλλη ζωή, γιατί υπάρχει Παράδεισος, υπάρχει και ανταμοιβή.

Σήμερα μου είπε μια νεφροπαθής που χρόνια τώρα κάνει αιμοκάθαρση: «Παππούλη, σταυρώστε, σας παρακαλώ, το χέρι μου. Οι φλέβες είναι όλο πληγές και δεν μπορώ να κάνω αιμοκάθαρση». «Αυτές οι πληγές, της είπα, στην άλλη ζωή θα είναι διαμάντια μεγαλύτερης αξίας από τα διαμάντια αυτού του κόσμου. Πόσα χρόνια κάνεις αιμοκάθαρση;» «Δώδεκα», μου λέει. «Δηλαδή δικαιούσαι ένα ‘’εφάπαξ’’ και μία σύνταξη μειωμένη», της είπα. Μετά μου δείχνει μια πληγή στο άλλο χέρι και μου λέει: «»Παππούλη, αυτή η πληγή δεν κλείνει· φαίνεται το κόκκαλο». «Ναι, αλλά από εκεί μέσα φαίνεται ο Ουρανός, της λέω. Άντε, καλή υπομονή. Εύχομαι ο Χριστός να σου αυξάνη την αγάπη Του, για να ξεχνιέται ο πόνος σου. Φυσικά υπάρχει και η άλλη ευχή, να εξαλειφθούν οι πόνοι, αλλά τότε εξαλείφεται και ο πολύ μισθός. Επομένως, η προηγούμενη ευχή είναι καλύτερη». Παρηγορήθηκε η καημένη.

Όταν το σώμα δοκιμάζεται, τότε η ψυχή αγιάζεται. Με την αρρώστια πονάει το σώμα μας, το χωματόκτιστο αυτό σπίτι μας, αλλά έτσι θα αγάλλεται αιώνια ο νοικοκύρης του, η ψυχή μας, στο ουράνιο παλατάκι που μας ετοιμάζει ο Χριστός. Με αυτήν την πνευματική λογική, που είναι παράλογη για τους κοσμικούς, χαίρομαι και εγώ και καμαρώνω για τις σωματικές βλάβες που έχω. Το μόνο που δεν σκέφτομαι είναι ότι θα έχω ουράνια ανταμοιβή. Καταλαβαίνω ότι εξοφλώ την αχαριστία μου στον Θεό, αφού δεν έχω ανταποκριθή στις μεγάλες Του δωρεές και ευεργεσίες.

Γιατί στην ζωή μου όλα γλέντι είναι· και η καλογερική και οι αρρώστιες που περνώ. Όλο φιλανθρωπίες μου κάνει ο Θεός και όλο οικονομίες. Ευχηθήτε όμως να μη με ξοφλάη με αυτά σ’ αυτήν την ζωή, γιατί τότε αλλοίμονό μου! Μεγάλη τιμή μου έκανε ο Χριστός να υπέφερα ακόμη περισσότερο την αγάπη Του, αρκεί να με ενίσχυε, ώστε να αντέχω, και μισθό δεν θέλω.

Ο άνθρωπος, όταν είναι τελείως καλά στην υγεία του, δεν είναι καλά. Καλύτερα να έχη κάτι. Εγώ, όσο ωφελήθηκα από την αρρώστια, δεν ωφελήθηκα από όλη την άσκηση που είχα κάνει μέχρι τότε. Γι’ αυτό λέω, αν δεν έχη κανείς υποχρεώσεις, να προτιμά αρρώστιες παρά υγεία. Από την υγεία του είναι χρεώστης, ενώ από την αρρώστια, όταν την αντιμετωπίζη με υπομονή, έχει να λάβη. Όταν ήμουν στο Κοινόβιο[, είχε έρθει μια φορά ένας άγιος Επίσκοπος, πολύ γέρος, ονόματι Ιερόθεος, που ασκήτευε στην Σκήτη της Αγίας Άννης. Την ώρα που έφευγε, όπως πήγε να ανεβή στο ζώο, τραβήχτηκε το παντελόνι του και φάνηκαν τα πρησμένα του πόδια. Οι Πατέρες που πήγαν να τον βοηθήσουν, τα είδαν και τρόμαξαν. Εκείνος το κατάλαβε και τους είπε: «Αυτά είναι τα καλύτερα δώρα που μου έδωσε ο Θεός. Τον παρακαλώ να μη μου τα πάρη».

Απόσπασμα από το Βιβλίο
«Λόγοι του Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Δ’ Οικογενειακή ζωή»

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι αφιερωμένη στην Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου και στην Ακολουθία του Επιταφίου.